Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Color, Communism and Common Sense” autorstwa Manninga Johnsona przedstawia kontrowersyjne spojrzenie na historyczną i ciągłą manipulację czarnoskórymi Amerykanami przez ideologie socjalistyczne i komunistyczne. Wielu recenzentów uznało książkę za pouczającą, twierdząc, że ujawnia ona polityczny wyzysk czarnej społeczności. Podkreślają jej znaczenie dla współczesnych kwestii społecznych, wzywając do tego, by była lekturą obowiązkową w szkołach. Pojawiła się jednak krytyka dotycząca jakości publikacji, ponieważ kilku czytelników zauważyło, że jakość druku jest słaba i wydaje się być kserokopią oryginalnego tekstu.
Zalety:⬤ Wnikliwa i otwierająca oczy na temat manipulacji czarnoskórymi Amerykanami przez agendy polityczne
⬤ podkreśla historyczny kontekst problemów rasowych w USA
⬤ dobrze napisana i pouczająca
⬤ istotna dla dzisiejszych problemów społecznych
⬤ wielu poleca ją jako lekturę obowiązkową w szkołach
⬤ mocne twierdzenia o ujawnianiu prawd, których wielu może nie chcieć usłyszeć.
Wady:⬤ Słaba jakość druku książki
⬤ niektórzy mogą uznać jej kontrowersyjne perspektywy za wyzwanie lub niezgodę
⬤ stwierdzenia mogą zrazić osoby o przeciwnych poglądach
⬤ postrzegane jako naładowane politycznie, co może wywołać silne reakcje.
(na podstawie 126 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Color, Communism And Common Sense
Zawartość książki:
2020 Reprint wydania z 1958 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, które nie zostało odtworzone za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.
Oto historia pewnego czarnoskórego amerykańskiego komunisty, który rozczarował się komunizmem i napisał tę ostrzegawczą opowieść o niebezpieczeństwach swojego doświadczenia. Według autora: „Dziesięć lat pracowałem na rzecz komunizmu. Byłem oddanym „towarzyszem”.
Wszystkie moje talenty i wysiłki były gorliwie wykorzystywane, aby doprowadzić do triumfu komunizmu w Ameryce i na całym świecie. Dla mnie koniec kapitalizmu oznaczał początek niekończącego się okresu obfitości, pokoju, dobrobytu i powszechnego braterstwa.
Wszystkie różnice i konflikty rasowe i klasowe skończyłyby się na zawsze po likwidacji kapitalistów, ich rządu i ich zwolenników... Niewiele zdawałem sobie sprawę, dopóki nie zostałem głęboko wplątany w Czerwony Spisek, że słuszne i pozorne żale są wykorzystywane do przekształcenia idealizmu w zimną i bezwzględną broń przeciwko systemowi kapitalistycznemu - że jest to cel, do którego zmierzają wszystkie komunistyczne wysiłki wśród Murzynów. Rzeczywiście, wstąpiłem do czerwonej konspiracji w próżnym przekonaniu, że jest to droga do „nowego, lepszego i lepszego” światowego systemu społecznego.
Dziesięć lat później, całkowicie rozczarowany, porzuciłem komunizm”. Z przedmowy.
