Kobiety, które kocham

Opinie czytelników

Książka jest powieścią w stylu pamiętnika, skupioną wokół Marcello, mieszczańskiego poety i redaktora książek, zastanawiającego się nad swoim życiem i relacjami z ważnymi kobietami. Oferuje mieszankę humoru i smutku, podkreślając momenty introspekcji i realizacji. Styl pisania jest luźny i wciągający, choć niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne.

Wciągający i zabawny styl pisania, wiarygodny rozwój postaci, eksploracja różnych form miłości poza romantycznymi związkami oraz ciekawe refleksje na temat życia i związków.

Powolny początek, który może zniechęcić czytelników, niektórzy uważają, że głównego bohatera nie da się polubić, a tempo może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Women I Love

Zawartość książki:

Prowokacyjny i odważny obraz współczesnej męskości od autora Class i The Story of My Purity.

Marcello, redaktor i poeta, jest u progu czterdziestki. Podobnie jak wszyscy w jego życiu, w tym jego szwagierka, pisze powieść. Tę powieść. Ta powieść będzie o kobietach. Miłości. Starzeniu się. Może nawet o braniu odpowiedzialności. Ale niestety dla Marcello, kobiety w jego życiu opierają się definicji. Ciągle miotają się między archetypem a rzeczywistością: syreny i wybawicielki, podwładne i wybawicielki, lisice i czarne charaktery.

Marcello nie potrafi więc pisać wprost o miłości. Zamiast tego stara się pisać o złożoności swoich licznych relacji: Eleonorą, młodszą redaktorką, jego byłą protegowaną i czasami kochanką; Barbarą, jego klaustrofobiczną dziewczyną; Irene, jego siostrą gejem; i jego elegancką matką.

Świeży, szczery i boleśnie chłodny, „The Women I Love” Francesco Pacifico zanurza się w nagość płci, seksu i władzy. Rozgrywająca się w pełnych życia i alkoholu Włoszech, uznaje i obala wąskie sposoby, w jakie kanoniczni pisarze płci męskiej patrzą na kobiety i jakoś ich nie dostrzegają - oświetlając możliwość równości między ludźmi w miłości, w łóżku, w pracy i w życiu.