Kobiety, które kocham

Opinie czytelników

Książka jest powieścią wspomnieniową, której bohaterem jest Marcello, burżuazyjny poeta i redaktor książek nawigujący w średnim wieku i zastanawiający się nad swoimi relacjami z ważnymi kobietami w jego życiu. Narracja jest opisywana jako zabawna i przejmująca, pomimo powolnego początku i szorstkich krawędzi.

Styl pisania jest luźny i wciągający, a portret głównego bohatera jest złożony i zrozumiały. Czytelnicy docenią eksplorację miłości w różnych formach, a fani autorów takich jak Bukowski i Bolaño mogą znaleźć przyjemność w twórczości Pacifico.

Niektórzy czytelnicy uważają, że powolny początek książki jest zniechęcający, przez co tracą zainteresowanie i ostatecznie rezygnują z jej ukończenia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Women I Love

Zawartość książki:

Prowokacyjny i odważny sendup współczesnej męskości, od autora Class i The Story of My Purity.

Marcello, redaktor i poeta, jest u progu czterdziestki. Podobnie jak wszyscy w jego życiu, w tym jego szwagierka, pisze powieść. Tę powieść. Ta powieść będzie o kobietach. Miłości. Starzeniu się. Może nawet o braniu odpowiedzialności. Ale niestety dla Marcello, kobiety w jego życiu opierają się definicji. Ciągle miotają się między archetypem a rzeczywistością: syreny i wybawicielki, podwładne i wybawicielki, lisice i czarne charaktery.

Marcello nie potrafi więc pisać wprost o miłości. Zamiast tego stara się pisać o złożoności swoich licznych relacji: Eleonorą, młodszą redaktorką, jego byłą protegowaną i czasami kochanką; Barbarą, jego klaustrofobiczną dziewczyną; jego siostrą gejem; jego elegancką matką.

Świeży, szczery i boleśnie chłodny, „The Women I Love” Francesco Pacifico zanurza się nago w płeć, seks i władzę. Rozgrywający się w pełnych życia i alkoholu Włoszech, uznaje i obala wąskie sposoby, w jakie kanoniczni pisarze płci męskiej patrzą na kobiety i jakoś ich nie dostrzegają - oświetlając możliwość równości między ludźmi w miłości, w łóżku, w pracy i w życiu.