Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia dialogi Byron Katie stosującej swoją metodę samopoznania zwaną „The Work” z różnymi osobami, prowadząc do różnych spostrzeżeń na temat kwestionowania stresujących myśli i przekształcania perspektyw. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za zmieniającą życie i cenną dla zrozumienia złożonych kwestii osobistych, inni krytykowali ją za zagmatwaną, zbyt intymną, a nawet szkodliwą w swoim przekazie.
Zalety:Wielu czytelników uważa dialogi zawarte w książce za wnikliwe i pomocne w osobistej transformacji, zauważając, że przedstawia ona prostą, ale skuteczną metodę samodzielnego dociekania. Może ona służyć jako solidne źródło zarówno dla rozwoju osobistego, jak i praktyk coachingowych, a czytelnicy doceniają współczucie i humor w podejściu Katie. Niektórzy uważają, że jest to nieoceniona pomoc w nauce, jak stosować „The Work” z innymi.
Wady:Kilku czytelników wyraziło dezorientację co do metody i stwierdziło, że styl pisania jest trudny lub zniechęcający. Pojawiły się obawy dotyczące przedstawiania drażliwych tematów w dialogach i sugestie, że książka może promować szkodliwe interpretacje samoakceptacji w sytuacjach przemocy. Kilku recenzentów uznało, że książka nie zawiera jasnych wskazówek dla osób niezaznajomionych z „The Work”.
(na podstawie 113 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Who Would You Be Without Your Story?
Zawartość książki:
Ta książka jest zbiorem 15 dialogów, które odbyły się w Stanach Zjednoczonych i Europie z Byron Katie. Niektórzy z ludzi, którzy pracowali z Katie, cierpią na bolesne choroby, inni są zakochani lub po nieudanych rozwodach.
Niektórzy są po prostu zirytowani współpracownikiem lub martwią się o pieniądze. To, co ich łączy, to gotowość do zakwestionowania, z pomocą Katie, bolesnych myśli, które są prawdziwą przyczyną ich cierpienia. W każdym przypadku widzimy, jak bystry umysł i zaciekła życzliwość Katie pomaga każdej osobie rozmontować to, co uważa się za niezachwianą rzeczywistość.
Chociaż te dialogi są fascynującą lekturą - niektóre są jednocześnie zabawne i głęboko poruszające - są one przeznaczone przede wszystkim jako narzędzia dydaktyczne. Każdy z nich odbywał się przed publicznością, a Katie nigdy nie traciła kontaktu z tą publicznością, wielokrotnie przypominając każdej osobie w pokoju, aby śledziła dialogi wewnętrznie, zadając sobie pytania, które musi zadać uczestnik.
Dialog między Katie a tymi wolontariuszami jest zewnętrzną realizacją dokładnie takiego rodzaju dialogu, jaki każda osoba może prowadzić z własnymi myślami. Rezultatem, nawet w pozornie najbardziej tragicznej sytuacji, może być niewyobrażalna wolność i radość.
