Każdy obywatel mężem stanu: Marzenie o demokratycznej polityce zagranicznej w amerykańskim stuleciu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Every Citizen a Statesman: The Dream of a Democratic Foreign Policy in the American Century

Zawartość książki:

Zaskakująca historia ruchu na rzecz stworzenia prawdziwie demokratycznej polityki zagranicznej poprzez zaangażowanie zwykłych Amerykanów w sprawy światowe.

Żadna z głównych dziedzin amerykańskiego zarządzania nie jest bardziej elitarna niż polityka zagraniczna. Stosunki międzynarodowe ledwo pojawiają się w kampaniach wyborczych, a decydenci polityczni mają niewielki wkład ze strony Kongresu. Ale nie wszyscy Amerykanie postanowili zbudować "establishment" polityki zagranicznej. Przez znaczną część XX wieku urzędnicy, aktywiści i naukowcy pracowali nad wspieraniem świadomej opinii publicznej, która przyjęłaby udział w polityce zagranicznej jako obywatelski obowiązek.

Pierwsza kompleksowa historia ruchu na rzecz "edukacji obywatelskiej w sprawach światowych", Every Citizen a Statesman opowiada o porzuconych wysiłkach na rzecz stworzenia demokratycznej polityki zagranicznej. Obok Departamentu Stanu prym wiodły instytucje filantropijne, takie jak fundacje Forda i Rockefellera oraz Stowarzyszenie Polityki Zagranicznej, organizacja non-profit założona w 1918 roku. Jako jeden z pierwszych think tanków zajmujących się stosunkami międzynarodowymi, Stowarzyszenie wspierało lokalne Rady Spraw Światowych, które organizowały popularne grupy dyskusyjne pod hasłem "Sprawy światowe to twoje sprawy". W miastach w całym kraju setki tysięcy Amerykanów zebrało się w domach i bibliotekach, aby uczyć się i rozmawiać o palących kwestiach globalnych.

Jednak w latach 60. urzędnicy byli przekonani, że strategia w świecie nuklearnym wykracza poza zwykłych ludzi, a wsparcie fundacji dla działań informacyjnych osłabło. Lokalne rady coraz bardziej skupiały się na tych, którzy byli już zaangażowani w debatę polityczną i w inny sposób potępiały rzekomą apatię społeczną, stając się siłą dla samego elitaryzmu, który postanowiły zwalczać. W rezultacie, jak twierdzi David Allen, powstała przepaść między decydentami a społeczeństwem, która utrzymuje się od czasów wojny w Wietnamie, izolując krytyczny obszar podejmowania decyzji od woli ludzi.