Kain: Dramatyczna tajemnica w trzech aktach

Oryginalny tytuł:

Cain: A Dramatic Mystery in Three Acts

Zawartość książki:

Antoine Fabre d'Olivet (8 grudnia 1767 - 25 marca 1825) był francuskim pisarzem, poetą i kompozytorem, którego biblijna i filozoficzna hermeneutyka wywarła wpływ na wielu okultystów, takich jak Eliphas Levi i Gerard Encausse (Papus) oraz Rene Guenon. D'Olivet spędził życie na poszukiwaniu ezoterycznej mądrości ukrytej w hebrajskich pismach świętych, greckiej filozofii i symbolice wielu starożytnych kultur, tak odległych jak starożytne Indie, Persja i Egipt.

Jego pisma uważane są za klasykę tradycji hermetycznej. Jego najbardziej znane dzieła to jego badania nad językiem hebrajskim (The Hebraic Tongue Restored), jego tłumaczenie i interpretacja pism Pitagorasa (The Golden Verses of Pythagoras) oraz jego pisma na temat świętej sztuki muzycznej. Oprócz powyższych dzieł, Hermetica opublikowała w spójnym formacie faksymilowym w serii Dzieł Zebranych Fabre'a d'Oliveta Uzdrowienie Rodolphe'a Grivela, a także Hermeneutyczną Interpretację Pochodzenia Społecznego Stanu Człowieka i Przeznaczenia Rasy Adamowej.

Opanowanie przez D'Oliveta wielu starożytnych języków i ich literatur umożliwiło mu napisanie (w czasach Napoleona) tej ostatniej pracy, która pozostaje przełomowym badaniem głębszych ezoterycznych nurtów działających w historii kultury. Mojżeszowa kosmogonia Fabre'a d'Olivet wywodzi się w całości z Sefer Mojżesza i należałoby przeczytać jego tłumaczenie Bereszit, aby zrozumieć, jak ezoteryczne idee Egipcjan dotyczące stworzenia różnią się od prostych narracji egzoterycznych tłumaczy Mojżesza, a zamiast tego są pismami zawierającymi kronikę ludzkiej duszy, jej pochodzenia, faz inwolucji i ewolucji oraz środków, dzięki którym może ona ostatecznie odzyskać swoje pochodzenie.

Z przedmowy tłumacza Kain i Abel to dwie pierwotne siły elementarnej natury. Są to pierwsze dwie kosmogoniczne istoty stworzone przez Ewę, gdy po pewnym ruchu w kierunku elementarnej natury straciła ona imię Aisza, które oznaczało intelektualną naturę Adama, aby przyjąć imię Ewa, które wyraża nie więcej niż materialne życie tej uniwersalnej istoty.

Z listu autora do Lorda Byrona.