John Galsworthy - The Silver Spoon: Druga księga drugiej trylogii (współczesna komedia)

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

John Galsworthy - The Silver Spoon: The Second Book of the Second Trilogy (A Modern Comedy)

Zawartość książki:

John Galsworthy urodził się 14 sierpnia 1867 roku w Kingston Upon Thames w Surrey w Anglii, w zamożnej rodzinie o ugruntowanej pozycji. Uczył się w Harrow i New College w Oksfordzie, a następnie szkolił się na adwokata i został powołany do palestry w 1890 roku.

Jednak prawo nie było dla niego atrakcyjne i podróżował za granicę, zaprzyjaźniając się z powieściopisarzem Josephem Conradem, wówczas pierwszym oficerem na żaglowcu. W 1895 r. Galsworthy rozpoczął romans z Adą Nemesis Pearson Cooper, żoną swojego kuzyna majora Arthura Galsworthy'ego.

Romans był utrzymywany w tajemnicy przez 10 lat, aż w końcu rozwiodła się i pobrali się 23 września 1905 roku.

Galsworthy po raz pierwszy opublikował w 1897 roku zbiór opowiadań zatytułowany "The Four Winds". Przez następne 7 lat publikował te i wszystkie inne prace pod pseudonimem John Sinjohn.

Dopiero po śmierci ojca i publikacji "The Island Pharisees" w 1904 roku publikował jako John Galsworthy. Jego pierwsza sztuka, "The Silver Box" z 1906 r., okazała się sukcesem, a jeszcze w tym samym roku ukazała się "The Man of Property", będąca pierwszą częścią trylogii Forsyte'ów. Choć dziś jest o wiele bardziej znany jako powieściopisarz uhonorowany Nagrodą Nobla, wówczas był uważany za dramaturga zajmującego się kwestiami społecznymi i systemem klasowym.

Tutaj publikujemy Villa Rubein, bardzo dobrą historię, która oddaje wyjątkową narrację Galsworthy'ego i jego podejście do życia w tamtych czasach. Obecnie jest znacznie bardziej znany ze swoich powieści, zwłaszcza Sagi rodu Forsyte'ów, trylogii o tytułowej rodzinie o tym samym nazwisku. Książki te, podobnie jak wiele innych jego dzieł, dotyczą klasy społecznej, w szczególności życia klasy średniej.

Chociaż zawsze sympatyzuje ze swoimi bohaterami, ujawnia ich izolacyjne, snobistyczne i nieco chciwe postawy oraz duszące kodeksy moralne. Obecnie jest postrzegany jako jeden z pierwszych pisarzy epoki edwardiańskiej, który rzucił wyzwanie niektórym ideałom społeczeństwa przedstawionym w literaturze wiktoriańskiej Anglii.

W swoich pismach prowadzi kampanie na rzecz różnych spraw, w tym reformy więziennictwa, praw kobiet, dobrostanu zwierząt i sprzeciwu wobec cenzury, a także powracającego tematu nieszczęśliwego małżeństwa ze strony kobiet. Podczas I wojny światowej pracował w szpitalu we Francji jako sanitariusz po tym, jak został zakwalifikowany do służby wojskowej. W 1929 r.

został odznaczony Orderem Zasługi, po wcześniejszej odmowie przyjęcia tytułu szlacheckiego, a w 1932 r.

otrzymał Nagrodę Nobla, choć był zbyt chory, by wziąć w niej udział. John Galsworthy zmarł na guza mózgu w swoim londyńskim domu, Grove Lodge, Hampstead 31 stycznia 1933 roku. Zgodnie z jego wolą został skremowany w Woking, a jego prochy zostały następnie rozsypane nad South Downs z samolotu.