Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki ujawniają ostry podział opinii, a wielu czytelników wyraża rozczarowanie jej krytycznym tonem i brakiem entuzjazmu dla tematu muzyki Jamesa Bonda. Podczas gdy niektórzy doceniają analizę przedstawioną w książce, inni uważają ją za zbyt negatywną i lekceważącą atrakcyjność gatunku.
Zalety:Książka zapewnia świetną analizę piosenek Bonda i zawiera kilka interesujących spostrzeżeń. Jest dobrze zbadana, a autorzy z pewnością znają swój temat.
Wady:Wielu czytelników było rozczarowanych negatywnym podejściem autorów do muzyki, wyrażając frustrację z powodu braku entuzjazmu i krytycznego tonu. Książka została opisana jako nudna i lekceważąca muzykę Bonda, pozbawiona radości, której oczekują fani.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
James Bond Songs: Pop Anthems of Late Capitalism
Zawartość książki:
Począwszy od filmu Goldfinger z 1964 roku, każdy film o Jamesie Bondzie odbywa się według tego samego rytuału, podobnie jak jego publiczność: po ekscytującej sekwencji akcji ekran robi się czarny, a widz spędza trzy długie minuty, chłonąc abstrakcyjne napisy początkowe i piosenkę, która brzmi tak, jakby chciała powrócić do 1964 roku.
W The James Bond Songs autorzy Adrian Daub i Charles Kronengold wykorzystują ten gatunek do prześledzenia nie tylko zmieniającego się krajobrazu kulturowego, ale także ewoluujących koncepcji tego, czym jest piosenka pop. Argumentują, że historia piosenki o Bondzie jest historią piosenki pop bardziej ogólnie, a być może nawet historią jej końca.
Każdy rozdział omawia konkretny segment kanonu Bonda i kontekstualizuje go w muzyce i kulturze swojej epoki. Ale książka zadaje również pytanie, w jaki sposób Bond i jego muzyka odzwierciedlały i wpływały na nasze odczucia dotyczące takich tematów, jak męskość, rasa, pieniądze i starzenie się. Poprzez te poszczególne utwory książka przedstawia piosenkę Bonda jako idealny hymn późnego kapitalizmu.
Piosenki o Bondzie chcą mówić o spełnieniu płynącym z szybkich samochodów, wstrząśniętych Martini i bezmyślnego seksu, ale ich niestabilni mówcy, tematy i adresaci w rzeczywistości podważają logikę stylu życia, którego James Bond przysięgał bronić. Książka jest zaproszeniem do krytycznego myślenia o muzyce pop, o gatunkach i o politycznych aspektach kultury popularnej w XX wieku i później.
