Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje zniuansowany i głęboko osobisty portret dr Olivera Sacksa, ujawniając jego złożoność jako osoby i neurologa. Lawrence Weschler, który miał bliską przyjaźń z Sacksem, przedstawia mieszankę szczegółów biograficznych, osobistych anegdot i spostrzeżeń na temat charakteru Sacksa. Podczas gdy wielu recenzentów chwali głębię i ciepło biografii, niektórzy wyrażają rozczarowanie jej organizacją i tempem, a także momentami, w których autor ingeruje w narrację Sacksa.
Zalety:⬤ Głęboko wnikliwy i poruszający portret Olivera Sacksa
⬤ dobrze zbadany z osobistymi anegdotami
⬤ oddaje geniusz i charakter Sacksa
⬤ odzwierciedla bliską przyjaźń autora z Sacksem
⬤ bada ważne tematy, takie jak trauma z dzieciństwa i osobiste zmagania
⬤ angażujący styl pisania z ciepłem i humorem.
Wady:⬤ Tempo jest powolne i nie jest to łatwa lektura
⬤ niektórzy uważają, że organizacja jest zagmatwana i chaotyczna
⬤ części mogą wydawać się nużące, gdy autor skupia się na sobie
⬤ włączenie amatorskich zdjęć i niespójności w skupieniu się na sobie zniechęcały do narracji
⬤ może nie zadowolić tych, którzy szukają liniowej biografii.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
And How Are You, Dr. Sacks?: A Biographical Memoir of Oliver Sacks
Zawartość książki:
Nieopowiedziana historia doktora Olivera Sacksa, jego najbardziej wyjątkowego pacjenta.
Wciągający pamiętnik biograficzny. Oto Sacks w pełnej krasie: na niekończących się obchodach oddziału, obserwujący swoich pacjentów z postencefalitem... cieszący się z podkowców i kawałków islandzkiego drzewca. --Barbara Kiser, Nature
Autor Lawrence Weschler zaczął spędzać czas z Oliverem Sacksem na początku lat 80-tych, kiedy postanowił stworzyć profil neurologa dla swojego nowego pracodawcy, The New Yorker. Prawie dekadę wcześniej dr Sacks opublikował swoje arcydzieło Przebudzenia - relację z cudownego, ale niepokojącego powrotu do życia jego długo uśpionych pacjentów na oddziale szpitalnym w Bronksie. Książka nie odniosła jednak natychmiastowego sukcesu, a sam klinicysta wciąż pozostawał w dużej mierze nieznany. Przez kolejne cztery lata obaj mężczyźni ściśle ze sobą współpracowali, aż z powodów osobistych Sacks poprosił Weschlera o porzucenie profilu, na co Weschler przystał. Obaj pozostali jednak bliskimi przyjaciółmi przez następne trzydzieści lat, a następnie, gdy Sacks umierał, wezwał Weschlera do ponownego podjęcia projektu. Niniejsza książka jest wynikiem tej prośby.
Weschler przedstawia błyskotliwe rozmowy przy stole i ekstrawagancką osobowość Sacksa w żywej uldze, rzucając się jako fasolowy Sancho na pojemnego Kichota Sacksa. Widzimy, jak Sacks wiosłuje, narzeka i głęboko się troszczy; komponuje eseje, które złożą się na The Man Who Mistook His Wife for a Hat; wspomina swoje burzliwe, napędzane narkotykami młodsze dni; pomaga swoim pacjentom i wyczerpuje swoich przyjaciół; i prowadzi intelektualną wojnę przeciwko medycznemu i naukowemu establishmentowi, który nie zajął się jego największym zmartwieniem: spontaniczną specyfiką indywidualnej ludzkiej duszy. A przez cały czas wylewa strumień chwalebnej, rubasznej, zabawnej i często głębokiej rozmowy, która czyni go jednym z największych mówców epoki. Oto ostateczny portret Sacksa jako naszego wybitnego romantycznego naukowca, samozwańczego „ontologa klinicznego”, którego cała praktyka obracała się wokół jednego fundamentalnego pytania, które skutecznie zadawał każdemu ze swoich pacjentów: Jak się masz? To znaczy: Jak jesteś?
Pytanie, które Weschler w tej książce kieruje z powrotem do samego dobrego lekarza.
