Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Federico.
Solmi: Escape Into The Metaverse bada twórczość Federico Solmi, wiodącego praktyka w tym gatunku.
Sztuki nowych mediów. Jako artysta narracyjny i figuratywny, Solmi wykorzystuje ponure kolory.
i satyrę, aby przedstawić dystopijną wizję współczesnego społeczeństwa, podkreślając.
Sprzeczności i omylności, które charakteryzują nasze czasy. Wykorzystując wideo, malarstwo,.
Rysunek, rzeźba, dźwięk i projektowanie gier cyfrowych, tworzy karnawałową wirtualną rzeczywistość.
Rzeczywistość z historycznymi i współczesnymi światowymi przywódcami - animowana za pomocą scenariusza komputerowego.
i motion capture - w krytyce obsesji zachodniego społeczeństwa na punkcie władzy.
Władza. Zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami i sfabrykowanymi mitami, Solmi bada, reinterpretuje.
I wymyśla słynne momenty w historii. Jako zrekonfigurowane narracje, te społeczne.
I polityczne komentarze zakłócają mitologie, które leżą u podstaw zachodniego społeczeństwa.
Ujawniając jego powiązania z nacjonalizmem, kolonializmem, religią i konsumpcjonizmem.
Książka dokumentuje.
Unikalny proces Solmi polegający na łączeniu tradycyjnych praktyk artystycznych i technologii cyfrowych.
W studium przypadku jego najbardziej ambitnego jak dotąd obrazu wideo, The Bathhouse.
(2020). Pionierskie nowe tryby produkcji kulturalnej i doświadczenia artystycznego.
W metaverse Solmi absurdalnie przepisuje przeszłość i teraźniejszość, łącząc czarny humor.
I poczucie groteski w wirtualnym świecie, który oskarża naszą własną rzeczywistość.
Solmi urodził się w 1973 roku w rodzinie robotniczej w Bolonii we Włoszech. Jest samoukiem i samoukiem. W 1999 roku przeprowadził się do Brooklynu w Nowym Jorku, aby kontynuować swoją karierę. Jego perspektywa odzwierciedla jego spojrzenie jako kulturowego podglądacza, kwestionującego nacjonalistyczne i rewizjonistyczne amerykańskie mitologie, które często są przedstawiane jako fakty. W 2003 roku Solmi zaczął eksperymentować z narzędziami projektowania gier wideo, zafascynowany równoległym wszechświatem możliwym dzięki grafice 3D, którą postrzegał jako strukturę do tworzenia narracyjnych sekwencji wideo za pomocą rysunków i obrazów. Każda wizualna tekstura jest malowana i skanowana na komputerze do trzech razy, aby osiągnąć zamierzony efekt migotania. Sztuka Paolo Uccello, Giorgio Morandiego i Giorgio di Chirico służy jako odniesienie dla jego kompozycji wizualnych, podczas gdy pisma Howarda Zinna, Noama Chomsky'ego i Oriany Fallaci służą jako inspiracja dla jego komentarzy społecznych i politycznych.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)