Instrukcje na pogrzeb: Opowiadania

Opinie czytelników

Książka „Instructions For A Funeral” autorstwa Davida Meansa wywołała mieszane reakcje czytelników. Podczas gdy wielu chwali głębię i zawiłość historii, a także unikalny styl autora, inni uważają, że struktura zdań i tempo są trudne, co prowadzi do trudności w zrozumieniu i zaangażowaniu.

Czytelnicy doceniają niesamowity głos Meansa, rytmiczną prozę i emocjonalną głębię jego historii, często podkreślając jego zdolność do odkrywania złożonych tematów, takich jak śmiertelność, rodzicielstwo i osobista refleksja. Kilku recenzentów chwali jego styl pisania za prowokujący do myślenia i zawiły.

Krytycy często wspominają o długich, meandrujących zdaniach, które mogą utrudniać śledzenie książki. Niektórzy czytelnicy uważają, że styl strumienia świadomości i brak fabuły rozpraszają, nazywając go zbyt mózgowym i nieangażującym. Pojawiają się komentarze o poczuciu zagubienia w narracji, a niektórzy czytelnicy mają trudności z połączeniem się z materiałem.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Instructions for a Funeral: Stories

Zawartość książki:

"Poetycka, wnikliwa i głęboko poruszająca. David Means jest jednym z moich ulubionych pisarzy." --Tara Westover, autorka "Educated".

Po publikacji swojej szeroko uznanej, nominowanej do nagrody Man Booker powieści Hystopia, David Means powraca do swojej charakterystycznej formy: opowiadania. Dzięki swoim czterem poprzednim zbiorom opowiadań Means zyskał międzynarodową reputację jako jeden z najbardziej innowacyjnych pisarzy krótkiej fikcji: "uznany mistrz formy". (Laura Miller, The Guardian). W zbiorze Instructions for a Funeral - zawierającym prace z The New Yorker, Harper's, The Paris Review i VICE - Means wykracza poza eksplorację przemocy i traumy, z którymi jest często utożsamiany, prezentując swój chytry humor i niepowtarzalny sposób opowiadania historii, które rozkosznie wiją się, by uderzyć czytelnika w serce. Z każdym opowiadaniem Means wkracza na nowe terytorium, pisząc z czułością i współczuciem o ojcostwie, małżeństwie, bezdomnym bracie, naturze uzależnienia i śmierci przyjaciela z rąk pielęgniarki seryjnego mordercy. Means przekształca bójkę na pięści w Sacramento w czułą, trwającą całe życie historię miłosną; dwóch agentów FBI na tropie w latach dwudziestych XX wieku w opowieść o drapieżniku i ofierze, ojcowskich popędach i stracie; instrukcje pogrzebowe mężczyzny w kronikę przestępczości zorganizowanej, przedsięwzięć związanych z nieruchomościami i niszczycielskiej siły paranoi.

Twórczość Meansa przyniosła mu porównania do Flannery O'Connor, Alice Munro, Sherwooda Andersona, Denisa Johnsona, Edgara Allana Poe, Antona Czechowa i Raymonda Carvera, ale jego miejsce w amerykańskim krajobrazie literackim jest w pełni i oryginalnie jego własne.

David Means jest mistrzem napiętej, destylowanej, kwintesencjonalnie amerykańskiej prozy. Jak każdy artysta, który dopracował swój talent do najsilniejszego wyrazu, jest genialnym rzemieślnikiem, którego osiągnięciem jest wydawanie się niewymagającym, a nawet przypadkowym... Każde opowiadanie Meansa, które przeczytałem, jest inne od pozostałych, nieoczekiwane i niepokojące." --Joyce Carol Oates