Dwie pielęgniarki, palenie: Opowiadania

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem opowiadań Davida Meansa, który wywołuje silne reakcje emocjonalne, a czytelnicy są podzieleni w swoich opiniach. Niektórzy chwalą mistrzowskie opowiadanie historii i bogate opisy, podczas gdy inni krytykują prozę jako zbyt prostą lub skupioną na stylu, a nie na treści.

Mistrzowskie opowiadanie historii, bogate opisy sensoryczne, głębia emocjonalna, zapadające w pamięć postacie, innowacyjne perspektywy (np. punkt widzenia psa).

Opowiadania mogą wywoływać smutek i pustkę, niektórzy uważają, że są proste i rozwlekłe, inni uważają, że autor zbytnio skupia się na stylu literackim kosztem narracji.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Two Nurses, Smoking: Stories

Zawartość książki:

Finalista Nagrody Joyce Carol Oates w 2023 roku

Nowy zbiór opowiadań Davida Meansa, wizjonerskiego „mistrza formy” („The Observer”).

Dwie pielęgniarki spotykają się na szpitalnym parkingu, by podzielić się papierosem. Flirtują i wyobrażają sobie wspólną przyszłość. Opowiadają historie o utraconych i uratowanych pacjentach, o najciemniejszych zakamarkach ludzkiego cierpienia i świetlistych chwilach, które przebijają się nawet tutaj, w cieniu śmierci.

W nowym, wirtuozerskim zbiorze Davida Meansa czas rozwija się w nieoczekiwany sposób: pojedyncza, cicha chwila rozbrzmiewa echem skomplikowanego małżeństwa wdowca; jamnik, któremu nowy właściciel nadał nowe imię i nowe życie, łapie zapach niespokojnego mężczyzny, który wcześniej ją porzucił; młodzi kochankowie stają się starzy; zwaśnione pary powracają do swoich ślubów; a ci, którzy umarli, żyją wiecznie we wspomnieniach tych, których dotknęli. Opowiadania zawarte w tym zbiorze - które zdobyły nagrody O. Henry Prize i Pushcart Prize oraz znalazły się w The Best American Short Stories - potwierdzają obietnicę pisarza, który „wierzy w moc opowieści, by ratować i odkupić ludzi” (Max Liu, Financial Times).

Odkrywcza medytacja na temat traumy i katharsis, izolacji i komunii, Two Nurses, Smoking odzwierciedla zwichnięcia i udręki naszych czasów, a także człowieczeństwo i humor, które nas budują.