Instrukcje dotyczące pogrzebu: Opowiadania

Opinie czytelników

„Instructions For A Funeral” Davida Meansa to zbiór krótkich opowiadań, które głęboko angażują się w tematy śmiertelności, relacji rodzicielskich i złożoności życia. Pisarstwo charakteryzuje się skomplikowaną prozą i emocjonalną głębią, choć może być polaryzujące ze względu na długie zdania i wymagający styl.

Czytelnicy chwalą emocjonalną głębię i prowokujący do myślenia charakter opowiadań, zwracając uwagę na wyjątkowy styl pisania Meansa i umiejętność wcielania się w wewnętrzne życie bohaterów. Wielu uważało, że zbiór jest złożony, wnikliwy i dobrze skonstruowany, a niektórzy uznali go za jego najlepsze dotychczasowe dzieło.

W kilku recenzjach podkreślono problemy z długością i złożonością zdań, opisując je jako meandrujące i trudne do naśladowania. Niektórzy czytelnicy uznali opowiadania za wymagające i pozbawione wyraźnych łuków narracyjnych, co prowadziło do poczucia monotonii i braku zaangażowania.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Instructions for a Funeral: Stories

Zawartość książki:

Poetycka, wnikliwa i głęboko poruszająca. David Means jest jednym z moich ulubionych pisarzy. --Tara Westover, autorka książki "Educated".

Po publikacji swojej szeroko uznanej, nominowanej do nagrody Man Booker powieści Hystopia, David Means powraca do swojej charakterystycznej formy: opowiadania. Dzięki swoim czterem poprzednim zbiorom opowiadań Means zyskał międzynarodową reputację jako jeden z najbardziej innowacyjnych pisarzy krótkiej fikcji: "uznany mistrz formy". (Laura Miller, The Guardian). W zbiorze Instructions for a Funeral - zawierającym prace z The New Yorker, Harper's, The Paris Review i VICE - Means wykracza poza eksplorację przemocy i traumy, z którymi jest często utożsamiany, prezentując swój chytry humor i niepowtarzalny sposób opowiadania historii, które rozkosznie wiją się, by uderzyć czytelnika w serce. Z każdym opowiadaniem Means wkracza na nowe terytorium, pisząc z czułością i współczuciem o ojcostwie, małżeństwie, bezdomnym bracie, naturze uzależnienia i śmierci przyjaciela z rąk pielęgniarki seryjnego mordercy. Means przekształca bójkę na pięści w Sacramento w czułą, trwającą całe życie historię miłosną; dwóch agentów FBI na tropie w latach dwudziestych XX wieku w opowieść o drapieżniku i ofierze, ojcowskich popędach i stracie; instrukcje pogrzebowe mężczyzny w kronikę przestępczości zorganizowanej, przedsięwzięć związanych z nieruchomościami i niszczycielskiej siły paranoi.

Twórczość Meansa przyniosła mu porównania do Flannery O'Connor, Alice Munro, Sherwooda Andersona, Denisa Johnsona, Edgara Allana Poe, Antona Czechowa i Raymonda Carvera, ale jego miejsce w amerykańskim krajobrazie literackim jest w pełni i oryginalnie jego własne.

David Means jest mistrzem napiętej, wydestylowanej, kwintesencjonalnie amerykańskiej prozy. Jak każdy artysta, który dopracował swój talent do najsilniejszego wyrazu, jest genialnym rzemieślnikiem, którego osiągnięciem jest wydawanie się niewymagającym, a nawet przypadkowym... Każde opowiadanie Meansa, które przeczytałem, jest inne od pozostałych, nieoczekiwane i niepokojące. --Joyce Carol Oates