Ideały Wschodu: Duch japońskiej sztuki

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Ideały Wschodu: The Spirit of Japanese Art” jako naukową, a jednocześnie poetycką eksplorację japońskiej sztuki, głęboko zakorzenionej we wschodnich wpływach religijnych i kulturowych. Napisana przez Kakuzo Okakurę w okresie Meiji, książka zapewnia krótki, ale bogaty przegląd artystycznej historii Japonii, choć zakłada wcześniejszą wiedzę z historii sztuki od czytelnika.

Książka oferuje poetyckie spojrzenie na japońską sztukę i jej historyczne korzenie, obejmując zwięźle szeroki zakres okresów. Jest dobrze zbadana i zapewnia głęboki wgląd w kulturowe i religijne wpływy na sztukę na przestrzeni wieków, ukazując pasję i naukową perspektywę Okakury.

Aby w pełni docenić tę książkę, trzeba mieć duże doświadczenie w historii Japonii i religii Wschodu, co czyni ją nieodpowiednią dla przypadkowych czytelników. Rozbudowany i poetycki język może być przytłaczający, a książka nie odnosi się do współczesnych trendów sztuki japońskiej, takich jak druki ukiyo-e, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli więcej.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ideals of the East: The Spirit of Japanese Art

Zawartość książki:

Napisana przez największy autorytet epoki w dziedzinie orientalnej archeologii i sztuki, ta niezwykle wpływowa książka oferuje krótkie, ale zwięzłe wprowadzenie do sztuki azjatyckiej. Po raz pierwszy opublikowana w 1883 roku, była odpowiedzią na modę w kulturze zachodniej na rosnącą świadomość i uznanie japońskich artystycznych ekspresji piękna i filozofii - perspektywa, która pozostaje świeża i aktualna.

Autor Kakuzo Okakura (1862-1913) był współzałożycielem Tokyo Fine Art School (obecnie znanej jako Tokyo National University of Fine Arts and Music) i kuratorem sztuki orientalnej w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie. Napisał także „The Book of Tea”, a wraz z tym tomem jego pisma należą do najbardziej poczytnych anglojęzycznych dzieł o Japonii.

„Ideały Wschodu” wywarły głęboki wpływ na zachodnie rozumienie wewnętrznej spójności i mocnych stron wschodnioazjatyckich tradycji estetycznych. Jeden z jego głównych tematów, powiązania między duchowością a ewolucją sztuki azjatyckiej, dostarczył anglojęzycznym ludziom najwcześniejszego jasnego opisu buddyzmu zen i jego związku ze sztuką.