Hotel Oneira

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat zbioru poezji Augusta Kleinzahlera wskazują na mieszankę podziwu dla jego złożonego i pełnego przygód stylu, wraz z pewną krytyką dotyczącą postrzeganego spadku jakości tego konkretnego zbioru. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jasność i kreatywność w posługiwaniu się językiem, inni uważają, że tej kolekcji brakuje ostrości i spostrzegawczości jego wcześniejszych dzieł.

Poezja Kleinzahlera jest opisywana jako fascynująca, dynamiczna i pełna przygód. Jego umiejętność łączenia różnych elementów językowych i kulturowych dodaje głębi jego twórczości, czyniąc ją zarówno czytelną, jak i złożoną. Niektóre wyróżniające się wiersze, takie jak „1975” i „Summer Journal”, są chwalone za ich emocjonalny rezonans i doskonałość stylistyczną.

Niektórzy recenzenci uważają, że ten zbiór jest najsłabszym do tej pory Kleinzahlera, powołując się na poczucie dekadencji i postrzeganego lenistwa w jego pisarstwie. Sugerują, że w zbiorze brakuje wnikliwej obserwacji, którą można znaleźć w jego poprzednich pracach, a wiele wierszy nie odzwierciedla poety w jego najlepszym wydaniu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Porywająca nowa kolekcja jednego z najbardziej oryginalnych poetów swojego pokolenia

"Jego twórczość to modernistyczny wir seksu, surrealizmu, miejskiego życia i melancholii z jazzującym podkładem". Choć pochwała ta pojawiła się na łamach The New York Times w 2005 roku, w nie mniejszym stopniu odnosi się do najnowszego zbioru Augusta Kleinzahlera.

Poezja Kleinzahlera, jak zawsze, zajmuje się przenikaniem: głosy, miejsca, rzeczywiste i wyśnione, teraźniejszość i przeszłość, wszystkie mieszają się ze sobą w wersach, które zawsze brzmią prawdziwie. Niezależnie od tego, czy wiersz składa się z trzech linijek, czy zajmuje kilka stron - czy jest to głos "dorosłego mężczyzny w późnym wieku średnim, // który ma zamiar płakać wśród awokado i owoców cytrusowych / w rozległym, oświetlonym pokoju obok biuściastej kubańskiej babci", jak w "Whitney Houston", " lub tytułowego bohatera "Hootie Bill Do Polonius", który żegna "adios compadre // Do najbardziej galupnej sceny Kid" - Kleinzahler odnajduje pulsujące ludzkie serce w rdzeniu doświadczenia.

To poeta poszukujący - i znajdujący - kadencję pasującą do dzisiejszego życia. Wiersze Kleinzahlera są, jak zauważono w uzasadnieniu jury nagrody Griffin Poetry Prize 2004 dla jego zbioru The Strange Hours Travelers Keep, „wściekle w ruchu, między lokalizacjami, między formami, między rejestrami”. W „Hotel Oneira” Kleinzahler jest w swojej zmiennokształtnej, akrobatycznej formie najlepszy, odkrywając „chwile łaski” zakopane pod detrytusem naszego gorączkowego, współczesnego życia.