Hotel Oneira

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na zbiór poezji Augusta Kleinzahlera, z niektórymi podkreślającymi jego odważny styl i fascynujący charakter jego pracy, podczas gdy inni krytykują postrzegany spadek jego ostrości i głębi. Odnotowano pewne wyróżniające się utwory, ale ogólnie opinie na temat siły zbioru w porównaniu z jego poprzednimi dziełami są różne.

Kleinzahler jest opisywany jako przygodowy i wymagający poeta z fascynującą dynamiką w swoim języku. Jego twórczość jest znana ze swojej czytelności i złożoności, czerpiąc z różnych tematów i kultur. Poszczególne wiersze, takie jak „1975” i „Summer Journal”, są chwalone za ich głębię i doskonałość.

Niektórzy recenzenci uważają, że ten zbiór jest najsłabszy w dorobku Kleinzahlera, wskazując na element dekadencji i miękkość w jego spostrzegawczości. Panuje przekonanie, że nie wszystkie wiersze w zbiorze prezentują jego najlepsze umiejętności, co prowadzi do mieszanego ogólnego wrażenia.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hotel Oneira

Zawartość książki:

Nowa, ekscytująca kolekcja jednego z najbardziej oryginalnych poetów swojego pokolenia.

"Jego twórczość to modernistyczny wir seksu, surrealizmu, miejskiego życia i melancholii z jazzującym podkładem". Ta pochwała pojawiła się na łamach The New York Times w 2005 roku, ale w nie mniejszym stopniu odnosi się do najnowszego zbioru Augusta Kleinzahlera.

Poezja Kleinzahlera, jak zawsze, dotyczy przepuszczalności: Głosy, miejsca, rzeczywistość i sny, teraźniejszość i przeszłość - wszystko to miesza się ze sobą w wierszach, które zawsze brzmią prawdziwie. Nieważne, czy wiersz ma trzy linijki, czy kilka stron; Niezależnie od tego, czy głosem jest "dorosły mężczyzna w późnym wieku średnim, // który ma zamiar płakać wśród awokado i owoców cytrusowych / w rozległym, oświetlonym pokoju obok bosonogiej kubańskiej babci", jak w "Whitney Houston", czy tytułowy bohater "Hootie Bill Do Polonius", który żegna "adios compadre // Do najbardziej galupnej sceny Kid" - Kleinzahler odnajduje pulsujące ludzkie serce w rdzeniu doświadczenia.

To poeta poszukujący - i znajdujący - kadencję pasującą do dzisiejszego życia. Wiersze Kleinzahlera są, jak zauważono w uzasadnieniu jury Griffin Poetry Prize 2004 (którą zdobył za zbiór The Strange Hours Travelers Keep), "wściekle w ruchu, między miejscami, między formami, między rejestrami". W "Hotelu Oneira" Kleinzahler jest w swojej zmiennokształtnej, akrobatycznej formie najlepszy, odkrywając "chwile łaski" zakopane pod detrytusem naszego gorączkowego, współczesnego życia.