Historia wojskowości późnego Rzymu 284-361

Opinie czytelników

Książka Ilkki Syvänne poświęcona późnorzymskiej historii wojskowości zebrała mieszane recenzje, pokazując zarówno uznanie dla jej badań, jak i krytykę jej struktury i spekulatywnych twierdzeń. Podczas gdy wielu czytelników chwali jego dogłębne badania i eksplorację pomijanych aspektów rzymskiej historii wojskowości, inni uważają ją za zagmatwaną i zbyt gęstą, z niepopartymi twierdzeniami i brakiem krytycznej analizy źródeł.

⬤ Dobrze zbadany
⬤ oferuje świeże spojrzenie na zaniedbany okres
⬤ wciągający zarówno dla laików, jak i historyków
⬤ bogaty w szczegóły i szeroki zakres materiału
⬤ przedstawia unikalne tematy, takie jak wpływ życia osobistego cesarzy na historię wojskowości
⬤ ogólnie przejrzysty styl pisania.

⬤ Zagmatwana struktura i organizacja
⬤ akapity mogą być nadmiernie zagęszczone informacjami
⬤ niektóre niepoparte i spekulatywne twierdzenia
⬤ poleganie na wątpliwych źródłach
⬤ początkowe rozdziały mogą być niejasne co do omawianego okresu historycznego.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Military History of Late Rome 284-361

Zawartość książki:

Ta ambitna seria daje czytelnikowi kompleksową narrację późnej rzymskiej historii wojskowej z lat 284-641.

Każdy tom zawiera szczegółowy opis zmian w organizacji, wyposażeniu, strategii i taktyce zarówno wśród sił rzymskich, jak i ich wrogów w danym okresie, a także szczegółowy, ale przystępny opis kampanii i bitew. Tom I obejmuje okres 284-361, począwszy od wyjścia z „kryzysu trzeciego wieku” i powstania tetrarchii.

Wojny domowe i stabilizacja Konstantyna są również głównymi tematami, a wzór powtarza się pod rządami jego synów. Wojny Konstancjusza II z uzurpatorem Magnencjuszem, plemionami naddunajskimi i perskimi Sasanidami ilustrują poważne połączenie wewnętrznych i zewnętrznych zagrożeń, przed którymi stanęło Imperium w tym czasie. Autor omawia te i wiele innych dramatycznych wydarzeń militarnych w ich pełnym kontekście i przedstawia kilka interesujących wniosków na temat rozwoju strategicznego i taktycznego.

Argumentuje na przykład, że rzymskie przejście od piechoty do kawalerii jako dominującej broni nastąpiło znacznie wcześniej niż zwykle się przyjmuje. Każdy, kto interesuje się historią wojskowości tego okresu, znajdzie tu zarówno pouczające, jak i prowokujące do myślenia informacje.