Aurelian i Probus: Cesarze-żołnierze, którzy ocalili Rzym

Opinie czytelników

Książka oferuje szczegółowe badanie rządów cesarzy Aureliana i Probusa podczas kryzysu w Rzymie w III wieku. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają wysiłek autora włożony w syntezę skąpych informacji i przedstawienie uczonych opinii, inni krytykują niezgrabność narracji i tendencję autora do nadmiernych domysłów. Książka jest atrakcyjna wizualnie, ale brakuje jej nowych spostrzeżeń i spotkała się z krytyką za sposób, w jaki traktuje fakty historyczne.

⬤ Szczegółowe badanie panowania Aureliana i Probusa.
⬤ Interesujące omówienie złożonego okresu w historii cesarstwa.
⬤ Uczone opinie autora oferują ulgę od czysto akademickich perspektyw.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że jest jasny, dobrze opisany i przystępny dla osób niebędących ekspertami.

⬤ Niezgrabna narracja i brak zdecydowania.
⬤ Nadmierne poleganie na osobistych opiniach zamiast prezentowania nowych informacji.
⬤ Krytykowana za przyjmowanie wyolbrzymionych starożytnych źródeł jako faktów.
⬤ Niektórzy czytelnicy sugerują, że inne biografie zapewniają lepszy kontekst.
⬤ Zawiera nadmierne fazy i może nie spodobać się doświadczonym naukowcom.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aurelian and Probus: The Soldier Emperors Who Saved Rome

Zawartość książki:

Jest to narracyjna historia wojskowa cesarzy Lucjusza Domicjusza Aureliana (270-275) i Marka Aureliusza Probusa (276-282).

Jest to narracyjna historia wojskowa cesarzy Lucjusza Domicjusza Aureliana („Aureliana”, panującego w latach 270-275) i Marka Aureliusza Probusa (276-282), która obejmuje również inne rządy między latami 268 i 285. Pokazuje, w jaki sposób ci dwaj niezwykli cesarze byli głównie odpowiedzialni za przetrwanie Imperium i wyjście w dużej mierze nienaruszone z okresu intensywnego kryzysu. To Aurelian jako pierwszy zjednoczył oderwane regiony, w tym Palmyrę Zenobii, i to Probus zapewnił swoje osiągnięcia.

Rządy Aureliana i Probusa były przedmiotem wielu badań, ale żadne z nich nie podeszło do zachowanego materiału wyłącznie z punktu widzenia analizy wojskowej. Co najważniejsze, poprzedni historycy nie wykorzystali możliwości analitycznych, jakie dają traktaty wojskowe opisujące strategię i taktykę armii rzymskiej tego okresu. To właśnie dzięki tej nowej metodologii Ilkka Syv nne był w stanie zrekonstruować kampanie wojskowe tych dwóch cesarzy-żołnierzy i innych im współczesnych w sposób znacznie bardziej szczegółowy niż było to możliwe wcześniej.