Gordian III i Filip Arabski: Imperium rzymskie na rozdrożu

Opinie czytelników

Książka omawia rządy Gordiana III i Filipa Araba podczas kryzysu rzymskiego na początku III wieku. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają skupienie się na mniej znanych postaciach historycznych oraz włączenie map i obrazów, inni krytykują ją za brak rygoru akademickiego, liczne nieścisłości faktograficzne i mało angażujący styl pisania.

⬤ Dostarcza informacji na temat Gordiana III i Filipa Arabskiego
⬤ zawiera obrazy, mapy i narrację kontekstu politycznego
⬤ podkreśla niedostatecznie reprezentowany okres historii
⬤ korzystne dla osób już zainteresowanych historią Rzymu.

⬤ Brak głębi i akademickiej dokładności
⬤ wiele nieścisłości faktograficznych i błędów w analizie historycznej
⬤ styl autora jest krytykowany jako słaby i autoreferencyjny
⬤ kwestie tłumaczenia mogą wpływać na czytelność
⬤ ogólnie uważany za niewiarygodny akademicko przez niektórych ekspertów.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gordian III and Philip the Arab: The Roman Empire at a Crossroads

Zawartość książki:

Jest to podwójna biografia cesarzy Marka Antoniusza Gordiana („Gordian III”, panował w latach 238-244) i Marka Juliusza Filipa Augusta („Filip Arabski”, panował w latach 244-249), skupiająca się głównie na wydarzeniach politycznych i wojskowych podczas tego kluczowego etapu „kryzysu trzeciego wieku”.

W burzliwym „Roku Sześciu Cesarzy” Gordian został wyniesiony do purpury w wieku zaledwie trzynastu lat, stając się najmłodszym cesarzem w historii Imperium w czasie, gdy jego granice były zagrożone m.in. przez potężnych Persów Sasanidów i Gotów.

Gordian zginął podczas kampanii przeciwko Persom, albo w bitwie, albo prawdopodobnie zamordowany przez własnych ludzi. Filip, następca Gordiana, zawarł pokój z Szapurem I i powrócił do Włoch. Jego panowanie obejmowało spektakularne obchody tysiąclecia Rzymu w 248 r., ale wojny na Bałkanach i wschodzie wraz z wyniszczającymi podatkami doprowadziły do buntów i rebelii.

Filip i jego brat do tego czasu z powodzeniem walczyli przeciwko Persom i innym, ale to nie uratowało Filipa, który został zabity przez siły uzurpatora w bitwie pod Weroną w 249 roku. Był on pierwszym chrześcijańskim cesarzem Rzymu, a autor rozważa, dlaczego minęło pięćdziesiąt lat, zanim Rzym miał kolejnego.