Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The History and Future of Bioethics: A Sociological View
Wydaje się, że każdego dnia społeczeństwo staje przed nowym wyzwaniem etycznym związanym z innowacjami naukowymi. Ludzka inżynieria genetyczna, badania nad komórkami macierzystymi, przeszczepy twarzy, biologia syntetyczna - jeszcze kilkadziesiąt lat temu wszystko to było science fiction, a teraz stało się rzeczywistością. W jaki sposób jako społeczeństwo możemy zdecydować, czy technologie te są etyczne? Przez dziesięciolecia profesjonalni bioetycy służyli jako mediatorzy między zajętą opinią publiczną a decydentami, pomagając ludziom zrozumieć ich własne obawy etyczne, formułując argumenty, dyskredytując nielogiczne twierdzenia i wspierając obiecujące. Bioetycy ci odgrywają kluczową rolę w kierowaniu decyzjami rządów w zakresie polityki etycznej, konsultacjach dla szpitali stojących przed ważnymi decyzjami oraz doradzaniu instytucjom prowadzącym badania na ludziach.
Chociaż zawód bioetyka funkcjonował skutecznie przez wiele lat, obecnie znajduje się w kryzysie. Decydenci polityczni są mniej skłonni do korzystania z porad bioetyków, a wielu obserwatorów twierdzi, że debaty bioetyczne stały się po prostu partyzancką polityką z pojedynkami demokratycznych i republikańskich bioetyków. Kryzys ten ogranicza się do zadania rekomendowania polityki etycznej rządowi, ale istnieje ryzyko, że rozprzestrzeni się on na inne zadania wykonywane przez bioetyków.
Aby zrozumieć, jak doszło do tego kryzysu i znaleźć jego rozwiązanie, John H. Evans uważnie analizuje historię zawodu bioetyka. Debaty bioetyczne były pierwotnie zdominowane przez teologów, ale zostały zdominowane przez wyłaniającą się profesję bioetyczną ze względu na subtelne i powolne zaangażowanie rządu jako głównego konsumenta argumentów bioetycznych. Jednak po latach 80. poglądy rządu zmieniły się, czyniąc argumenty bioetyczne mniej uzasadnionymi. Badając procesy socjologiczne, które doprowadziły do ewolucji bioetyki do miejsca, w którym znajduje się ona obecnie, Evans proponuje radykalne rozwiązanie kryzysu. Bioetycy muszą zrezygnować ze swoich nieistotnych funkcji, zmienić sposób, w jaki przedstawiają argumenty etyczne oraz podjąć świadome i wyraźne kroki w kierunku przywrócenia legitymacji zawodu jako mediatora między społeczeństwem a decydentami rządowymi.