Hiroszima: Trzej świadkowie

Opinie czytelników

Książka jest antologią trzech relacji z pierwszej ręki od autorów, którzy doświadczyli zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę. Zawiera dwie narracje prozą i jeden zestaw wierszy, zapewniając głęboki wgląd w horror i następstwa tego wydarzenia. Chociaż jeden z utworów poetyckich spotkał się z krytyką, relacje prozą są opisywane jako fascynujące i wpływowe, co czyni tę książkę niezbędną do dyskusji na temat wojny nuklearnej.

Narracje prozą są wysoko cenione za wciągającą fabułę i głębię emocjonalną. Wprowadzenia i materiały uzupełniające dostarczone przez tłumacza zwiększają zrozumienie kontekstu historycznego przez czytelników. Książka jest postrzegana jako transformująca dla czytelników i odpowiednia do celów edukacyjnych.

Poezja zawarta w antologii jest uważana za mniej wciągającą i została skrytykowana za kwestie związane z tłumaczeniem i pilnością wniosków. Jedna z narracji została zauważona jako niezręczna w swoich wyborach stylistycznych (zmieniające się perspektywy), a nie wszystkie utwory są postrzegane jako równie wartościowe, zwłaszcza poezja w porównaniu z prozą.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hiroshima: Three Witnesses

Zawartość książki:

Poszukam cię, przyłożę usta do twego czułego ucha i opowiem ci.... Opowiem ci prawdziwą historię - przysięgam. --z Little One autorstwa Toge Sankichi.

Troje japońskich pisarzy - Hara Tamiki, Ota Yoko i Toge Sankichi - przeżyło zrzucenie bomby atomowej na Hiroszimę tylko po to, by wziąć na swoje barki przerażające brzemię: dawanie świadectwa ostatecznemu horrorowi. W latach 1945-1952, w prozie i poezji, opublikowali najważniejsze relacje z pierwszej osoby na temat atomowego holokaustu. Od 6 sierpnia 1945 roku minęło czterdzieści pięć lat, a mimo to niniejszy tom zawiera pierwsze pełne angielskie tłumaczenie Summer Flowers Hary, pierwsze angielskie tłumaczenie City of Corpses Oty oraz nowe tłumaczenie Poems of the Atomic Bomb Toge. Żaden czytelnik nie wyjdzie niezmieniony z lektury tych dzieł. Różniący się od siebie polityką, pisarstwem i stylem życia i śmierci, Hara, Ota i Toge byli podobni, czując się zmuszeni do zapisania tego, czego doświadczyli. W ciągu czterdziestu ośmiu godzin od 6 sierpnia, przed ucieczką z miasta w poszukiwaniu schronienia na wzgórzach na zachód od Hiroszimy, Hara zanotował następującą notatkę: Cudem bez obrażeń; musi być wolą Nieba, abym przeżył i zrelacjonował to, co się stało. Ota zanotowała swoje uwagi do przyrodniej siostry, gdy szły ulicą zaśmieconą zwłokami: Patrzę na to dwoma oczami - oczami człowieka i oczami pisarza.

A pamiętne słowa Toge zacytowane powyżej pochodzą z wiersza skierowanego do dziecka, którego ojciec zginął na Południowym Pacyfiku, a matka zmarła 6 sierpnia - kto opowiedziałby o tym dniu? Dzieła tych trzech autorów przekazują tyle prawdziwej historii, ile można ująć w słowa.