Hieroglify

Opinie czytelników

Recenzje Machen on Literature stanowią mieszankę uznania i rozczarowania, szczególnie w odniesieniu do treści i struktury książki. Podczas gdy niektórzy czytelnicy znajdują wartość w analizie literatury, inni krytykują ją za to, że jest zbyt długa i brakuje jej narracji.

Niektóre recenzje chwalą książkę za wnikliwy komentarz do literatury i jej atrakcyjność dla studentów Machena lub osób zainteresowanych literaturą dekadencką. Niektórzy uważają ją za pięknie napisaną i dostrzegają jej znaczenie w odróżnianiu wielkiej literatury od tej, którą można zapomnieć.

Wielu recenzentów uważa książkę za nudną i suchą, narzekając na długie dyskusje, które wydają się bezcelowe. Kilku czytelników spodziewało się narracji lub bardziej wciągającej treści, ale zamiast tego uznali ją za nudny i nieustrukturyzowany esej, co doprowadziło do braku przyjemności z lektury.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hieroglyphics

Zawartość książki:

Fascynujące mistyczne i artystyczne wyznanie oraz dobroduszny cud owijania w bawełnę. Praktycznie wszystko, co Machen napisał w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, miało posmak geniuszu, i dotyczy to nawet jego literatury faktu, choć w rzeczywistości jest ona przedstawiona jako fikcyjna relacja ze znanej wyobraźni Machena.

W tym miejscu Machen niejasno opisuje, w jaki sposób oddziela literaturę wysoką od zwykłego materiału do czytania, i chociaż taki esej może brzmieć wyniośle i pretensjonalnie, nabiera większego sensu, gdy zdasz sobie sprawę, że nie dokonuje on krytycznego podziału opartego na jakości, ale wyraża swoje głębokie przekonanie, że sztuka powinna istnieć, aby przedstawiać te nieznane sfery nieskończoności i nas samych.

Nie zgadzałem się ze wszystkimi wnioskami Machena, ale takie wędrowne tyrady jak te miały duży wpływ na kształtowanie moich własnych poglądów na sztukę i pozostaje to kryminalnie niedoceniana książka. Kup tę książkę, jeśli kochałeś klasyczną mroczną fikcję Machena z tamtej dekady (The Great God Pan, The Three Impostors, The White People i The Hill of Dreams), ale być może nie byłeś w stanie wyartykułować, dlaczego tak głęboko czułeś ich kuszące tajemnice. (Jim Smith)