Henry „Chips” Channon: Dzienniki

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem pamiętników Chipsa Channona, Amerykanina, który stał się brytyjskim towarzyskim i członkiem parlamentu, zapewniając szczegółowy i często powierzchowny wgląd w społeczeństwo wyższej klasy i życie polityczne na początku XX wieku.

Wpisy w dzienniku są fascynujące ze względu na ich szczegółowe spojrzenie na minioną epokę, wypełnione wglądem w brytyjskie wysokie społeczeństwo, w tym znane postacie i wydarzenia. Pisarstwo jest wciągające, dobrze zredagowane i oferuje unikalną perspektywę na wydarzenia historyczne prowadzące do II wojny światowej. Wielu czytelników uważa plotki i ożywione życie towarzyskie Channon za zabawne, z dobrą równowagą humoru.

Channon jest często postrzegany jako postać, której nie da się lubić, charakteryzująca się próżnością, snobizmem, antysemickimi i klasistowskimi uwagami oraz zamiłowaniem do plotek, które mogą wydawać się nudne i powierzchowne. Niektórzy czytelnicy uważają, że niekończące się rzucanie nazwisk i płytkie obserwacje umniejszają wartość historyczną, czyniąc ją mniej atrakcyjną dla tych, którzy szukają głębszych spostrzeżeń. Dodatkowo, waga i długość książki może być zniechęcająca.

(na podstawie 98 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Henry ‘Chips’ Channon: The Diaries

Zawartość książki:

„Największy brytyjski pamiętnikarz XX wieku. Zdumiewające osiągnięcie. Na przemian frywolne i głębokie”. Ben Macintyre, The Times.

„Przewrotnie zabawny.” Andrew Marr, New Statesman.

„Nieodparta, pikantna lektura... Jedno z najbardziej imponujących wydań naszych czasów”. The Telegraph.

„To jedne z najbardziej błyskotliwych i przyjemnych pamiętników, jakie kiedykolwiek napisano”. Observer.

____________________________________.

Urodzony w Chicago w 1897 roku „Chips” Channon osiedlił się w Anglii po Wielkiej Wojnie, wżenił się w niezwykle bogatą rodzinę Guinnessów i pełnił funkcję konserwatywnego posła w Southend-on-Sea od 1935 roku do swojej śmierci w 1958 roku. Jego kariera nie wyróżniała się niczym szczególnym. Jego pamiętniki wręcz przeciwnie.

Eleganckie, plotkarskie i wredne, są nieskrępowanymi obserwacjami człowieka, który był wszędzie i znał wszystkich. Niezależnie od tego, czy opisuje wybryki londyńskiego społeczeństwa w latach międzywojennych, czy narastający skandal wokół jego bliskich przyjaciół Edwarda VIII i Wallis Simpson podczas kryzysu abdykacyjnego, czy też nastroje w Izbie Gmin w okresie poprzedzającym kryzys monachijski, jego wyczucie dramatyzmu i oko do wymownych szczegółów są niezrównane. Są to pamiętniki, które ożywiają całą epokę.