Hatamoto: Konna i piesza gwardia samurajska 1540-1724

Opinie czytelników

Książka „Hatamoto” zawiera pouczający przegląd elitarnych samurajskich strażników służących daimyo, podkreślając ich role w obowiązkach wojskowych i cywilnych. Jest dobrze zilustrowana i służy jako dobre wprowadzenie do często pomijanego tematu, choć może nie spełniać oczekiwań poważnych naukowców poszukujących dogłębnej analizy.

Książka jest pouczająca, łatwa do zrozumienia i zawiera wspaniałe ilustracje. Zapewnia fascynujący przegląd Hatamoto i ich ról, dzięki czemu jest przydatnym źródłem informacji dla modelarzy, graczy i entuzjastów historii wojskowości. Zawiera również wciągające historie wojenne i jest dobrze udokumentowana.

Grafika, choć dobra, nie jest uważana za wybitną przez niektórych recenzentów. Brakuje szczegółowych komentarzy na temat wyposażenia osobistego, skupiając się raczej na kolorach i wzorach standardów. Ponadto może nie zadowolić czytelników szukających naukowej głębi.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hatamoto: Samurai Horse and Foot Guards 1540-1724

Zawartość książki:

Tytuł z elitarnej serii Osprey o konnej i pieszej gwardii samurajów Japonii w latach 1540-1724. Każdy wielki samurajski watażka, czyli daimyo, posiadał „oddział domowy” wojsk, znany jako Hatamoto - „ci, którzy stoją pod sztandarem”. Hatamoto obejmował osobistych ochroniarzy, zarówno konnych (uma mawari), jak i pieszych (kachi); starszych generałów (bugyo), nosicieli sztandaru i kolorowych, kurierów i innych samurajów pod osobistym dowództwem watażki.

Oprócz ochrony i innych obowiązków związanych z bezpośrednią opieką nad daimyo, zarówno konni, jak i piesi strażnicy często odgrywali kluczową rolę w bitwie - ich interwencja mogła zmienić porażkę w zwycięstwo, a ich upadek oznaczał ostateczną klęskę. Jako uprzywilejowani wojownicy pod okiem watażki, członkowie gwardii mogli liczyć na awans, a niektórzy z nich sami zostawali daimyo.

Wszyscy trzej wielcy przywódcy z XVI-XVII wieku - w tym Oda, Hideyoshi i Tokugawa - mieli własne elitarne korpusy. Takie oddziały naturalnie wyróżniały się olśniewającymi strojami i heraldyką, ze sztandarami zarówno noszonymi, jak i przymocowanymi do tylnej części zbroi, z których wszystkie zostały szczegółowo opisane w szeregu kolorowych grafik stworzonych specjalnie na potrzeby tej publikacji.