Hapax: Wiersze

Opinie czytelników

Recenzenci wspólnie chwalą zbiór „Hapax” A.E. Stallings jako mistrzowską pracę, która pokazuje jej dowcip, kunszt i umiejętność równoważenia złożoności i przystępności. Czytelnicy doceniają jej zaangażowanie w klasyczne tematy, sprytne użycie języka i formalne struktury poetyckie. Podczas gdy wielu recenzentów wyraża duży podziw dla jej stylu i emocjonalnej głębi jej poezji, niektórzy krytykują takie aspekty, jak pretensjonalność lub prawdopodobieństwo, że z czasem nie osiągnie statusu klasyka.

Poezja Stallings charakteryzuje się inteligentnym językiem, dowcipem i wciągającą mieszanką klasycznych i współczesnych tematów. Kolekcja jest znana ze swojej przystępności pomimo złożoności, a wielu uważa jej rytmiczne i rymowane wersy za zachwycające. Książka jest postrzegana zarówno jako prowokująca do myślenia, jak i emocjonalnie rezonująca, przemawiająca do szerokiego grona czytelników. Wiele recenzji bardzo ją poleca.

Niektórzy recenzenci uważają, że niektóre tytuły mogą wydawać się pretensjonalne i sugerują, że chociaż poezja jest dobra, może nie osiągnąć statusu klasyki. Kilku komentatorów wyraziło rozczarowanie formatem książki zamiast twardej oprawy. Jeden z recenzentów zauważył, że zbiór może nie trafić do wszystkich, sugerując, że może nie zmienić czytelników niebędących poetami.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hapax: Poems

Zawartość książki:

Laureat Nagrody Poetyckiej 2008.

Laureat Nagrody Benjamina H. Danksa 2008.

Hapax to starożytne greckie słowo oznaczające raz, tylko raz, raz i na zawsze, a onceness przenika tę drugą książkę poetycką amerykańskiego poety-emigranta A. E. Stallingsa. Otwierając się wstrząsem Aftershocks, książka ta bada, co przetrwa, a co nie przetrwa minionej chwili - dzieciństwo (The Dollhouse), starożytne artefakty (Implements from the Grave of the Poet), utracone chwile szczęścia w małżeństwie (Lovejoy Street). Wiersze często porównują starożytny świat ze współczesną Grecją, w której Stallings mieszka od kilku lat. Jej teksty muzyczne obejmują szereg tematów, od miłości i rodziny po postacie i tematy zaczerpnięte z klasycznych greckich źródeł (Actaeon i Sisyphus).

Wykorzystując sonety, kuplety, puste wersy, haiku, sapphiki, a nawet sekwencje limeryków, Stallings wykazuje pozornie bezwysiłkowe mistrzostwo formy. Sprawia, że te różnorodne formy wydają się nowe i istotne jako sposoby wyrażania inteligentnych myśli, a także naładowanych emocji i poczucia humoru. Unikalna wrażliwość i językowa świeżość jej twórczości już naznaczyły ją jako ważną, młodą poetkę, która wkracza w swoje własne życie.