Haiku: Ostatnie wiersze amerykańskiej ikony

Opinie czytelników

Zbiór haiku Richarda Wrighta jest ceniony za piękno i głębię emocjonalną, zapewniając wgląd w ostatnie 18 miesięcy jego życia. Wielu recenzentów podziwia wyjątkowe podejście Wrighta do haiku, podkreślając jego znaczenie dla czarnej literatury i amerykańskiej kultury. Niektórzy krytycy uważają jednak, że choć wiersze te są wartościowe, mogą nie być zgodne z tradycyjnymi standardami haiku i mogą nie być odpowiednie dla purystów tego gatunku.

Piękna i głęboka poezja, emocjonalna głębia związana z życiem Richarda Wrighta, unikalne spojrzenie na amerykańską kulturę i czarną literaturę, inspiruje czytelników do pisania haiku, żywe obrazy, doskonałe wprowadzenie jego córki, słynny zbiór ponad 800 haiku.

Krytyka dotycząca przestrzegania tradycyjnych standardów haiku, może nie być odpowiednia dla doświadczonych entuzjastów haiku, niektóre wiersze uważane za uproszczone lub pozbawione głębi w porównaniu z uznanymi mistrzami haiku.

(na podstawie 38 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Haiku: The Last Poems of an American Icon

Zawartość książki:

Oto ponad 800 haiku autorstwa Richarda Wrighta, jednego z pierwszych silnych i elokwentnych rzeczników czarnych Amerykanów, autora uznanych Native Son i Black Boy.

Wright odkrył haiku w ciągu ostatnich osiemnastu miesięcy życia. Próbował uchwycić, poprzez swoją wrażliwość jako Afroamerykanina, nieuchwytną dyscyplinę Zen i piękno w przedstawianiu relacji człowieka, nie tylko z bliźnimi, jak to robił w surowej i mocnej prozie swojej fikcji, ale także ze światem przyrody. W sumie napisał ponad 4000 haiku.

Oto 817 wybranych przez niego osobiście; haiku Wrighta, zdyscyplinowane i przesiąknięte pięknem, ukazują uniwersalność, która wykracza poza rasę i kolor skóry, nigdy im nie zaprzeczając. Wright pisał swoje haiku obsesyjnie - w łóżku, w kawiarniach, w restauracjach, zarówno w Paryżu, jak i na francuskiej wsi. Oferowały mu one nową formę ekspresji i nową wizję: z groźbą śmierci stale przed nim, znalazł w nich inspirację, piękno i wgląd.

Walcząc z chorobą i często przykuty do łóżka, głęboko zmartwiony niedawną utratą matki, Elli, Wright kontynuował, jak zauważa jego córka we wstępie, „tworzenie tych wierszy światła z narastającej ciemności”.