Czarny chłopiec [Wydanie z okazji siedemdziesiątej piątej rocznicy]

Opinie czytelników

Autobiografia Richarda Wrighta, „Black Boy”, to mocny pamiętnik, który stanowi kronikę jego życia dorastającego na Południu Jim Crow, podkreślając surowe realia rasizmu, ubóstwa i jego walki o tożsamość i autonomię. Żywe opisy i emocjonalna głębia rezonują z czytelnikami, sprawiając, że jest to fascynująca narracja o odporności i odkrywaniu siebie.

Książka jest chwalona za elokwentny i mocny styl pisania, wciągającą fabułę i szczerą eksplorację trudnych tematów, takich jak rasizm, dysfunkcje rodzinne i rozwój osobisty. Czytelnicy doceniają zdolność Wrighta do przekazywania głębokich emocji i żywych doświadczeń, które odzwierciedlają historyczny kontekst jego życia, dzięki czemu jest to ważna i znacząca lektura.

Niektórzy recenzenci uważają, że tematy poruszane we wspomnieniach są nieco powszechne i przewidywalne, czując, że doświadczenia Wrighta są podobne do tych, które były udziałem wielu czarnoskórych osób w tamtych czasach. Co więcej, pojawiają się głosy krytyczne dotyczące tego, że intensywność emocjonalna jest czasami przytłaczająca lub nadmierna, a niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre sekcje, zwłaszcza późniejsze części dotyczące komunizmu, umniejszają ogólną narrację.

(na podstawie 544 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Boy [Seventy-Fifth Anniversary Edition]

Zawartość książki:

"Superb.... Wielki amerykański pisarz mówi własnym głosem o sprawach, które wciąż rezonują w centrum naszego życia.” --New York Times Book Review

Uderzające nowe wydanie potężnych i niezapomnianych wspomnień Richarda Wrighta, z przedmową Johna Edgara Widemana i posłowiem Malcolma Wrighta, wnuka autora.

Kiedy eksplodował na scenie literackiej w 1945 roku, Black Boy był zarówno chwalony, jak i potępiany. Orville Prescott z New York Times napisał, że „jeśli napisze się wystarczająco dużo takich książek, jeśli przeczyta je wystarczająco dużo milionów ludzi, być może pewnego dnia, w pełni czasu, pojawi się większe zrozumienie i prawdziwsza demokracja”. Jednak w latach 1975-1978 Czarny chłopiec był zakazany w szkołach w całych Stanach Zjednoczonych za „obsceniczność” i „podżeganie do nienawiści między rasami”.

Niegdyś kontrowersyjna, a teraz sławna autobiografia Wrighta mierzy surową brutalność Południa Jima Crowa z desperacką wolą przetrwania jako czarnoskóry chłopiec. Dorastając w lasach Missisipi, Wright cierpiał biedę, głód, strach, znęcanie się i nienawiść, kłamał, kradł i wściekał się na otaczających go ludzi - białych obojętnych, litujących się lub okrutnych i czarnych niechętnych każdemu, kto próbował wznieść się ponad ich okoliczności. Desperacko szukając innego sposobu na życie, udał się na północ, ostatecznie docierając do Chicago, gdzie wytyczył nową ścieżkę i rozpoczął karierę pisarską. Pod koniec Black Boy Wright siedzi z ołówkiem w ręku, zdeterminowany, by „ciskać słowa w tę ciemność i czekać na echo”. Ponad siedemdziesiąt pięć lat później jego słowa nadal odbijają się echem. „Czytać Czarnego chłopca to wpatrywać się w serce ciemności” - pisze w przedmowie John Edgar Wideman. „Nie w to mroczne serce, którego Conrad szukał w kongijskich dżunglach, ale w bijące serce, które noszę w sobie”.

Jeden z wielkich amerykańskich pamiętników, relacja Wrighta jest przejmującym zapisem walki i wytrwałości - przełomowym dziełem literackim, które oświetla nasze czasy.