Czarny chłopiec

Opinie czytelników

Autobiografia Richarda Wrighta „Black Boy” przedstawia mocną i sugestywną narrację o jego doświadczeniach dorastania jako czarnoskóry chłopiec na Południu Jim Crow. Książka jest chwalona za elokwentny styl pisania i głębię wglądu w ucisk rasowy, walkę o tożsamość i poszukiwanie osobistego znaczenia przez Wrighta. Wielu czytelników uważa, że jest to fascynujący pamiętnik, który odzwierciedla szersze kwestie społeczne i osobistą odporność pomimo ogromnych przeciwności losu.

⬤ Wymownie napisana i mocna opowieść.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w trudne realia dorastania czarnoskórych na Południu Jima Crowa.
⬤ Przedstawia osobistą relację, która jest zarówno zrozumiała, jak i pouczająca dla czytelników ze wszystkich środowisk.
⬤ Podkreśla znaczenie kwestionowania autorytetów i poszukiwania własnej tożsamości pośród ucisku.
⬤ Ma wciągającą narrację, która utrzymuje czytelników zaangażowanych i refleksyjnych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre części książki są mniej wciągające, szczególnie ostatnie rozdziały dotyczące jego doświadczeń w Chicago i zaangażowania w Partię Komunistyczną.
⬤ Kilku krytyków wskazuje na powtarzające się wyrażenia emocjonalne, które mogą komplikować narrację.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tematy walki są powszechne i mogą prowadzić do postrzegania braku wyjątkowości w jego doświadczeniach.
⬤ Krytyka dotycząca tego, czy pamiętnik odpowiednio skupia się na jego życiu osobistym, a nie na szerszych kwestiach społecznych.

(na podstawie 544 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Boy

Zawartość książki:

Wspomnienia Richarda Wrighta o jego dzieciństwie jako młodego czarnoskórego chłopca na amerykańskim południu w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku to surowy obraz życia Afroamerykanów i potężna eksploracja napięć rasowych.

W wieku czterech lat Richard Wright podpalił swój dom w chwili nudy; w wieku pięciu lat jego ojciec opuścił rodzinę; w wieku sześciu lat Richard był - tymczasowo - alkoholikiem. Przenoszony z domu do domu, z ceglanej kamienicy do sierocińca, babci w Jackson, ciotki w Arkansas, w wieku dwunastu lat miał tylko rok formalnej edukacji. To w saloonach, na placach kolejowych i ulicach poznał fakty o życiu pod rządami białych, o strachu, głodzie i nienawiści, a długa choroba matki nauczyła go cierpienia.

Ta sama czujność i niezależność, która sprawiła, że stał się „złym chłopcem” swojej rodziny i ofiarą niekończących się pobić, stracił także wiele miejsc pracy. Stopniowo nauczył się grać Jima Crowa, aby przetrwać w świecie wrogości białych, potajemnie zaspokajając swoje pragnienie książek i wiedzy, aż nadszedł czas, kiedy mógł podążać za swoim marzeniem o sprawiedliwości i możliwościach na północy.