Granice Dominikany: Rasa, naród i archiwa sprzeczności

Opinie czytelników

The Borders of Dominicanidad autorstwa Lorgia García-Peña jest wysoko oceniana za dobrze zbadaną i wyrazistą eksplorację dominikańskiej tożsamości i jej historycznych zawiłości, szczególnie w odniesieniu do relacji z Haiti. Recenzenci chwalą interdyscyplinarne podejście, oryginalne spostrzeżenia i zdolność do podważania dominujących narracji na temat historii Dominikany.

Dobrze napisana, łatwa do zrozumienia, przełomowe badania, kwestionuje oficjalne narracje, oryginalne spostrzeżenia, kluczowe dla zrozumienia dominikańskiej tożsamości i historii, niezbędna do studiów akademickich, chwalona przez studentów i nauczycieli, oświetla marginalizowane głosy.

Niektóre negatywne recenzje wydają się wynikać z uprzedzeń wobec krytycznego spojrzenia książki na historię Dominikany, sugerując, że może ona wywoływać dyskomfort wśród niektórych Dominikańczyków. Złożoność tematów może wymagać uważnej lektury, aby w pełni je zrozumieć.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Borders of Dominicanidad: Race, Nation, and Archives of Contradiction

Zawartość książki:

W książce The Borders of Dominicanidad Lorgia Garcia-Pena bada sposoby, w jakie oficjalne narracje i historie były rzutowane na rasistowskie dominikańskie ciała jako sposób na utrzymanie granic kraju.

Garcia-Pena konstruuje genealogię dominikańskości, która podkreśla, w jaki sposób Afro-Dominikańczycy, etniczni Haitańczycy i Dominikańczycy mieszkający za granicą zakwestionowali te dominujące narracje i ich brutalne, uciszające i wykluczające skutki. Koncentrując się na roli amerykańskiego imperializmu w wyznaczaniu rasowych granic między Haiti, Dominikaną i Stanami Zjednoczonymi, analizuje muzyczne, wizualne, artystyczne i literackie reprezentacje fundamentalnych momentów w historii Republiki Dominikańskiej: zabójstwo trzech dziewczynek i ich ojca w 1822 roku; kryminalizacja praktyk afro-religijnych podczas okupacji USA w latach 1916-1924; masakra ponad 20 000 osób na granicy dominikańsko-haitańskiej w 1937 roku; oraz trzęsienie ziemi na Haiti w 2010 roku.

Garcia-Pena rozważa również współczesne pojawienie się szerszej dominikańskiej świadomości wśród artystów i intelektualistów, która oferuje alternatywne perspektywy dla pytań o tożsamość, a także środki, dzięki którym głosy długo milczących Dominikańczyków stają się słyszalne.