Głodni Ameryki: włoskie, irlandzkie i żydowskie zwyczaje żywieniowe w dobie migracji

Opinie czytelników

Książka bada zawiłe powiązania między imigracją a kulturami żywieniowymi wśród różnych grup imigrantów w Ameryce, koncentrując się w szczególności na tym, jak pragnienie odpowiedniej diety wpłynęło na ich wzorce migracyjne. Chociaż książka oferuje cenny wgląd w historyczne znaczenie żywności i tożsamości kulturowej, wielu czytelników uważa, że styl pisania jest nużący i zbyt akademicki, co czyni ją trudną lekturą.

Książka zapewnia intrygujący wgląd w trzy równoległe kultury imigrantów i ich relacje z jedzeniem. Oferuje cenny kontekst historyczny i jest dobrze zbadana, co przemawia do osób zainteresowanych tematyką migracji i kultury jedzenia. Niektórzy czytelnicy doceniają przypominający powieść układ i styl pisania, a także dogłębną eksplorację diet imigrantów przez autora.

Książka jest krytykowana za suchy i akademicki styl, co czyni ją trudną dla zwykłych czytelników. Wielu uznało ją za nużącą, powtarzalną i pozbawioną fabuły, a niektórzy sugerowali, że można ją było znacznie skrócić. Dodatkowo, wydanie Kindle nie zawiera ilustracji, co pogorszyło ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hungering for America: Italian, Irish, and Jewish Foodways in the Age of Migration

Zawartość książki:

Miliony imigrantów przyciągnęły do amerykańskich wybrzeży nie mityczne ulice wybrukowane złotem, ale raczej stoły zastawione jedzeniem. To, w jaki sposób doświadczyli realiów obfitego amerykańskiego jedzenia - mięsa i białego chleba, masła i sera, owoców i warzyw, kawy i piwa - odzwierciedlało ich wcześniejsze niedostatki i ukształtowało ich etniczne praktyki w nowym kraju.

Hungering for America opowiada historie trzech charakterystycznych grup i ich wyjątkowych kulinarnych dramatów. Włoscy imigranci przekształcili jedzenie swoich wyższych klas i świętych dni w ogólne „włoskie” jedzenie, które inspirowało dumę i spójność społeczności. Z kolei irlandzcy imigranci, niechętni do naśladowania zwyczajów żywieniowych protestanckiej brytyjskiej elity, pomniejszali jedzenie jako wyznacznik przynależności etnicznej. Wschodnioeuropejscy Żydzi, którzy czcili jedzenie jako ważne centrum, wokół którego gromadziła się rodzina i praktyka religijna, odkryli, że ograniczenia dietetyczne kłócą się z nieograniczonymi wyborami Ameryki.

Te opowieści o imigrantach w ich starych i nowych światach pokazują rolę głodu w napędzaniu migracji i znaczenie jedzenia w cementowaniu tożsamości etnicznej i społeczności. Hasia Diner potwierdza dobrze znane powiedzenie: „Powiedz mi, co jesz, a powiem ci, kim jesteś”.