Ocena:
Recenzje sztuki Davida Mameta „Glengarry Glen Ross” podkreślają mocny język i intrygującą dynamikę postaci w narracji o sprzedawcach nieruchomości. Wielu recenzentów doceniło intensywne dialogi i wgląd w konkurencyjną i często bezwzględną naturę sprzedaży. Podczas gdy niektórzy wolą adaptację filmową i zauważają poważne różnice, sama sztuka jest opisywana jako wciągająca i prowokująca do myślenia, pokazując Mameta jako mistrza dialogu. Istnieją jednak krytyczne uwagi dotyczące przedstawiania kobiet i wulgarności sztuki, co prowadzi niektórych do kwestionowania jej uznania.
Zalety:⬤ Mocny i angażujący język, który ujawnia dynamikę postaci
⬤ # Silny rozwój postaci
⬤ # Szybka i łatwa lektura
⬤ # Zapewnia głębsze zrozumienie relacji międzyludzkich w środowisku o wysokiej stawce
⬤ # Dobry do ćwiczeń aktorskich i monologów przesłuchań
⬤ # Bogaty narracyjnie z wnikliwym dialogiem.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za wulgarną i uwłaczającą kobietom
⬤ Niektóre kluczowe sceny z wersji filmowej, takie jak słynny monolog Aleca Baldwina, są nieobecne w sztuce
⬤ Może nie spodobać się tym, którzy wolą bardziej narracyjne fabuły
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że nie jest to najlepsze dzieło Mameta.
(na podstawie 56 opinii czytelników)
Dramat komiczny.
Postacie: 7 męskich.
2 scenografie wewnętrzne.
Ta paląca komedia szturmem podbiła Broadway i Londyn i zdobyła Nagrodę Pulitzera w 1984 roku. Oto Mamet w swoim najlepszym wydaniu, piszący o drobnych, bezwzględnych sprzedawcach nieruchomości, którzy próbują zarobić na życie, wciskając działki niechętnym nabywcom w niekończącej się walce o swój udział w amerykańskim śnie. Wznowione na Broadwayu w 2006 roku arcydzieło amerykańskiego dramatu stało się sławnym filmem, w którym wystąpili Al Pacino, Jack Lemmon, Alec Baldwin i Alan Arkin.
"Pulsujące napięcie... zaciekła komedia i dramat." - The New York Times.
"Cudownie zabawny... Sztuka do obejrzenia, zapamiętania i pielęgnowania." - New York Post.
