Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają rewolucyjne pomysły przedstawione w książce dotyczące poprawy edukacji poprzez krytyczne myślenie i filozofię, jednocześnie wskazując na wady obecnego systemu edukacji. Pojawiają się jednak również obawy dotyczące nieaktualności książki i kwestii związanych z ceną.
Zalety:Książka jest chwalona za wizjonerskie i rewolucyjne pomysły opowiadające się za krytycznym myśleniem i edukacją filozoficzną, aby zachęcić do kreatywności i lepszego zrozumienia wiedzy.
Wady:Niektórzy recenzenci zauważają, że książka jest starsza i może być postrzegana jako przestarzała, a także krytykują praktyki cenowe.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Philosophy in the Classroom
Zawartość książki:
Jest to podręcznik dla nauczycieli, który pokazuje, w jaki sposób myślenie filozoficzne może być wykorzystywane w nauczaniu dzieci. Zaczyna się od założenia, że to, czego uczy się w szkołach, nie jest (i nie powinno być) przedmiotem, ale raczej sposobem myślenia.
Głównym punktem jest to, że klasa powinna zostać przekształcona we wspólnotę dociekań i że można zacząć to robić z dziećmi. Oparta na programie nauczania opracowanym przez Matta Lipmana w kierowanym przez niego Institute for the Advancement of Philosophy for Children, książka ta opisuje ten program i wyjaśnia jego zastosowanie. Tekst jest jednak samodzielny.
Ta rewizja jest gruntowna i zawiera nowe rozdziały, a także nowy materiał w starych rozdziałach. Część pierwsza koncentruje się na potrzebie zmian edukacyjnych i znaczeniu dociekań filozoficznych w opracowywaniu nowych podejść.
Część druga omawia program nauczania i metodologię nauczania, w tym zachowanie nauczyciela sprzyjające pomaganiu dzieciom. Część trzecia dotyczy rozwijania umiejętności logicznych i osądu moralnego.
Część trzecia kończy się rozdziałem poświęconym tematom filozoficznym istotnym dla dociekań etycznych dzieci: prawo i sprawiedliwość, doskonały i prawy, wolna wola i determinizm, zmiana i rozwój, prawda, troska, standardy i zasady, myślenie i myślenie za siebie. W tym sensie edukacja nie jest kwestią przekazywania informacji; jest to proces wspomagania rozwoju całej jednostki.
