Etyczny mięsożerca: Mój rok zabijania, by jeść

Opinie czytelników

Książka przedstawia roczną podróż Louise Gray do spożywania wyłącznie mięsa zwierząt, które sama zabiła, przeplatając jej osobiste doświadczenia z dogłębnymi badaniami nad dobrostanem zwierząt, wpływem na środowisko i etyczną konsumpcją mięsa. Zachęca czytelników do ponownego przemyślenia swoich relacji z mięsem i procesów stojących za jego produkcją.

Dobrze napisana, prowokująca do myślenia i wciągająca. Oferuje zrównoważony pogląd na etyczną konsumpcję mięsa, poparty dokładnymi badaniami i osobistymi anegdotami. Wielu czytelników docenia jej zdolność do inspirowania refleksji na temat dobrostanu zwierząt, zrównoważonego rozwoju i przemysłu spożywczego bez zbędnego kaznodziejstwa. Szczerość i humor autora sprawiają, że złożone tematy stają się bardziej przystępne.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za sprzeczną, argumentując, że samo zabijanie zwierząt niekoniecznie oznacza bardziej etyczną konsumpcję w porównaniu z hodowlą przemysłową. Inni wyrażają opinię, że przedstawione konflikty emocjonalne rezonują bardziej z niektórymi odbiorcami, takimi jak kobiety, być może zrażając do siebie czytelników płci męskiej. Ponadto graficzny charakter treści może nie być odpowiedni dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Ethical Carnivore: My Year Killing to Eat

Zawartość książki:

Gdybyś musiał zabić go sam, gdybyś musiał spojrzeć mu w oczy... zjadłbyś go?

Pierwsze zabójstwo Louise to katastrofa. Rani królika i myśli, że ten umarł w męczarniach. Ale to doświadczenie uczy ją lekcji, a kiedy później znajduje królika, przysięga oddać sprawiedliwość jego śmierci, dowiadując się, co naprawdę oznacza zabijanie i jedzenie zwierząt.

Wiele osób twierdzi, że dba o mięso, które spożywają, ale czy naprawdę wiedzą, jak umarło zwierzę? The Ethical Carnivore odpowiada na to uniwersalne pytanie poprzez emocjonalne osobiste poszukiwania. Biorąc pod uwagę obecną modę na etyczne mięso, Louise ślubuje jeść tylko zwierzęta, które sama zabiła przez rok.

Zaczynając od małego, Louise strzela i łapie zwierzynę, taką jak zające i wiewiórki, i uczy się, jak je skórować i gotować. Zyskuje nowe uznanie dla brytyjskiej wsi oraz jej dzikich ryb i zwierząt.

Narracja przenosi się do zwierząt domowych. Louise widzi krowy w rzeźni; rozmawiając z mężczyznami i kobietami, którzy tam pracują, dowiaduje się, w jaki sposób zwierzęta są zabijane i jaki ma to wpływ na ludzi, którzy robią to w naszym imieniu.

Pod koniec swojej podróży Louise udaje się na Orkady, by ustrzelić gęś na świąteczny obiad. Zastanawia się, że królik z białym płomieniem nauczył ją doceniać mięso, stawiając czoła śmierci zwierząt i głęboko przyglądając się własnej moralności i wartościom.