Niniejsza książka dowodzi, że apogeum gatunku detektywistycznego na Kubie od 1971 roku jest związane z kulturową i polityczną redefinicją, która miała miejsce w pierwszych dekadach rewolucji.
Rozprzestrzenianie się powieści detektywistycznych, ich masowe nakłady i promocja przez oficjalne organy to nie tylko zjawisko literackie i wydawnicze, które należy analizować w odniesieniu do polityki kulturalnej długiego Quinquenio Gris. Książka ta dowodzi również, że upadek rewolucyjnej powieści detektywistycznej i rozwój neo-powieści w latach 90.
są odzwierciedleniem zmian w kubańskim kontekście społeczno-politycznym. Stopniowe otwarcie w latach osiemdziesiątych, zniknięcie Związku Radzieckiego i początek okresu specjalnego sprawiły, że szczytowy ton rewolucyjnej powieści detektywistycznej stał się przestarzałym produktem, umożliwiając powieść detektywistyczną, która kwestionowała to, co wcześniej uważano za niepodważalne. Wreszcie, niniejsza książka dowodzi, że analiza kubańskiej policji musi uwzględniać policyjne seriale.
Rewolucja zinstrumentalizowała telewizję w celu masowej edukacji w zakresie zasad rewolucyjnych, projektu edukacyjnego, w ramach którego wkrótce zaczęto nadawać programy skoncentrowane na nowej rewolucyjnej legalności. Policyjne seriale telewizyjne odegrały równoległą rolę do narracji analizowanej tutaj po raz pierwszy.
