Exhibiting the Past
Stopniowo historycy edukacji wyłamywali się z tradycyjnych muzeów szkolnych - które nie są już jedynymi miejscami przekazywania wyników badań szerszej publiczności - i wykraczali poza tradycyjne formaty publikacji.
Rzeczywiście, zaczęli badać, jak pracować z (edukacyjną) przeszłością w teraźniejszości, eksperymentując z prezentowaniem przeszłości edukacyjnej na nowe sposoby i zastanawiając się, w jaki sposób te nowe formy mediacji i muzealizacji źródeł wpływają na badania i opowiadane (hi)historie. Skupiając się na trzech tematach - muzealizacji, nowych sposobach eksponowania i historycznym opowiadaniu historii - niniejszy zredagowany tom ilustruje żywotność historii edukacji jako dziedziny badań i pokazuje jej zdolność adaptacji do „zmieniających się kontekstów” jej publicznej funkcji.
Tak więc, zamiast być „gatunkiem zagrożonym”, historycy edukacji wydają się być gotowi na przyszłość, pokazując tradycyjny kunszt, a także „zaangażowanie” i „zawłaszczanie” (interdyscyplinarnych) podejść do myślenia o przeszłości w teraźniejszości dla szerszej publiczności - postawy, które są bogato zilustrowane w różnych artykułach.
