East Anglian Traction

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Zawartość książki:

Wystarczy spojrzeć na mapę kolejową Wschodniej Anglii, by zauważyć, że dominuje na niej jedna linia. Główna linia Great Eastern Main Line (GEML) z Norwich do londyńskiej Liverpool Street biegnie przez region z północy na południe, a Ipswich jest ważnym węzłem na trasie przez Suffolk i dalej do Essex i stolicy.

Usługi pasażerskie na tej "głównej" londyńskiej trasie pozostają pod kontrolą lokomotyw klasy 90. Wschodnia Anglia jest więc jednym z ostatnich bastionów brytyjskich pociągów pasażerskich prowadzonych przez lokomotywy. Dodatkowo, niektóre połączenia z Londynem rozpoczynające się w Ipswich są obsługiwane przez elektryczne zespoły trakcyjne (EMU).

Na wybrzeżu zachowało się kilka linii obsługujących takie miasta jak Great Yarmouth, Lowestoft i Sheringham.

Zarówno Ipswich, jak i Norwich są również obsługiwane przez linie biegnące w głąb lądu do miejsc takich jak Cambridge i Peterborough. Te drugorzędne linie obsługiwane są głównie przez spalinowe zespoły trakcyjne.

Trwający niedobór spowodował, że niektóre usługi do Great Yarmouth i Lowestoft regularnie korzystają z "krótkich zestawów" taboru, ciągniętych przez popularne Class 37 i 68. W zachodniej części regionu EMU są widoczne na trasach między Ely i King's Lynn. Transport towarowy na tym obszarze koncentruje się na najbardziej ruchliwym porcie kontenerowym w Wielkiej Brytanii, Felixstowe.

Ta niezelektryfikowana gałąź często oznacza zmianę trakcji w Ipswich i jest głównym powodem, dla którego Freightliner ma tam główny punkt postoju lokomotyw. Ten ważny ruch jest uzupełniany przez kilka innych przewozów towarowych w regionie. Wschodnia Anglia to region kontrastów kolejowych, a ta fascynująca mieszanka przewozów towarowych i pasażerskich została przedstawiona w tej bogato ilustrowanej książce.