Dywagacje

Opinie czytelników

Książka „Divagations” Mallarme'a to zbiór esejów i wykładów, które ujawniają humorystyczną i przyziemną stronę poety, zachowując jednocześnie jego poetycką wrażliwość. Czytelnicy doceniają piękno i inteligencję jego prozy, zauważając jej aktualność i świeżość nawet dziś. Tłumaczenia, zwłaszcza autorstwa Barbary Johnson, są wysoko cenione za uchwycenie istoty twórczości Mallarme'a.

⬤ Wciągająca i pełna humoru proza, która odsłania inną stronę Mallarme'a.
⬤ Piękne, liryczne pisanie, które jest świeże i poetyckie, czyniąc prozę podobną do poezji.
⬤ Wnikliwe komentarze, które często są aktualne nawet we współczesnym kontekście.
⬤ Doskonałe tłumaczenia, które zachowują ducha i estetyczną jakość oryginalnych dzieł.
⬤ Książka zachęca do współpracy i refleksji, wzbogacając doświadczenie czytelnicze.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać pisarstwo Mallarme'a za trudne i wymagające wysiłku, aby w pełni je docenić.
⬤ Głębia i złożoność jego myśli może być przytłaczająca dla osób niezaznajomionych z jego literackim kontekstem.
⬤ Krytycy uważają, że wybory redaktorów dla recenzentów mogą czasami być niezgodne z intencją książki.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Divagations

Zawartość książki:

"To jest książka taka, jakich nie lubię", ojciec francuskiego symbolizmu, St phane Mallarm, informuje czytelnika w swojej przedmowie do Divagations "rozproszonych i bez architektury". Po piętach tego zastrzeżenia, Mallarm 's dywersyjne, dyskursywne i wspaniale nieuporządkowane arcydzieło z 1897 roku - i okazuje się być właśnie taką książką, jaką jego czytelnicy lubią najbardziej.

Salmagundi wierszy prozą, prozatorskich rozważań, krytyki i refleksji, jakim są Dywagacje, od dawna uważane jest za skarb przez studentów estetyki i współczesnej poezji. Jeśli Mallarm uchwycił ton i nastrój Paryża fin-de-si cle, to następnie urzekł umysły największych pisarzy XX wieku - od Valry'ego i Eliota po Paula de Mana i Jacquesa Derridę. Była to jedyna książka prozatorska, którą opublikował za życia, a w nowym tłumaczeniu Barbary Johnson jest teraz dostępna po raz pierwszy w języku angielskim, tak jak zaaranżował ją Mallarm. Rezultatem jest urzekające dzieło, w którym notorycznie trudny do przetłumaczenia głos lśni w całym swoim rozmachu i muzykalności.

Niezależnie od tego, czy kontempluje poezję Tennysona, możliwości języka, masturbującego się księdza, czy przenoszącą moc tańca, Mallarm pozostaje fascynującym towarzyszem - czarującym, opiniotwórczym i pedantycznym na przemian. Jako wyraz ruchu symbolistycznego i jako wkład w studia literackie, Divagations są niezwykle ważne. Ale jest także, w mistrzowskim tłumaczeniu Johnsona, nieskończenie hipnotyzujący.