Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Soul of Pleasure: Sentiment and Sensation in Nineteenth-Century American Mass Entertainment
Show-biznes jest dziś tak istotny dla amerykańskiej kultury, że trudno wyobrazić sobie czasy, w których był marginalny. Jak jednak dowodzi David Monod, apetyt na rozrywki poza domem nie był czymś naturalnym: rozwijał się powoli na przestrzeni XIX wieku.
The Soul of Pleasure oferuje nową interpretację tego, jak kultywowano smak rozrywki. Monod koncentruje się na zmieniających się powiązaniach między ludźmi, którzy budowali udane popularne rozrywki, a publicznością, która je konsumowała. Ludzie show odkryli, że muszą dostosować rozrywkę do moralnych poglądów Amerykanów, co zrobili, odwołując się do sentymentu.
The Soul of Pleasure bada kilka kontrowersyjnych form kultury popularnej - występy minstreli, burleski i saloonowe programy rozrywkowe - i umieszcza je w kontekście zmieniających się wartości i postrzegania. Daleki od kwestionowania szacunku, Monod argumentuje, że rozrywki odzwierciedlały i przekształcały ideały publiczności.
W połowie XIX wieku sentymentalizm nie tylko wpłynął na styl występów i treść przedstawień, ale także zmienił oczekiwania publiczności teatralnej. Sentymentalna rozrywka zależała od sensacyjnych efektów, które wywoływały zaskoczenie, przerażenie, a nawet salwy śmiechu.
Po wojnie secesyjnej sensacyjny ładunek stał się ważniejszy niż sentymentalna więź, a nowe formy rozrywki zyskały na popularności i stanowiły podwaliny wodewilu, pierwszej masowej rozrywki w Ameryce. Ostatecznie to właśnie różnorodność amerykańskiej rozrywki stanowiła prawdziwą duszę przyjemności.