Opinie czytelników
Podsumowanie:„Down Girl” Kate Manne stanowi wnikliwą analizę mizoginii, argumentując, że działa ona jako mechanizm policyjny w patriarchalnym społeczeństwie, a nie tylko jako indywidualna nienawiść. Książka jest aktualna, dobrze uargumentowana i oferuje nowe ramy dla zrozumienia mizoginii i jej wpływu na życie kobiet. Chociaż zawiera głębokie spostrzeżenia i jest bardzo istotna dla współczesnych dyskusji, niektórzy czytelnicy uznają język akademicki za gęsty i nie do końca przystępny.
Zalety:Książka jest aktualna i bardzo czytelna, oferując poważną i prowokującą do myślenia analizę mizoginii. Wielu recenzentów chwali zdolność Manne do wyrażania złożonych idei w sposób, który rezonuje z ich osobistymi doświadczeniami. Szczególnie doceniane jest rozróżnienie między seksizmem a mizoginią, a książka jest opisywana jako zarówno satysfakcjonująca intelektualnie, jak i weryfikująca. Jest dobrze zbadana i przedstawia nowe spostrzeżenia, które nie były wcześniej badane.
Wady:Niektórzy recenzenci uważają, że styl pisania jest zbyt akademicki, ze złożonymi zdaniami i żargonem, które sprawiają, że jest to trudna lektura dla tych, którzy szukają bardziej swobodnego i prostego podejścia. Gęstość przypisów i akademicki ton mogą negatywnie wpływać na wrażenia z lektury, sprawiając, że czasami wydaje się ona żmudna. Kilku czytelników wyraziło życzenie, by autor uprościł prozę dla szerszego grona odbiorców.
(na podstawie 147 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Down Girl: The Logic of Misogyny
Zawartość książki:
Mizoginia jest gorącym tematem, ale często jest źle rozumiana. Czym dokładnie jest mizoginia? Kto zasługuje na miano mizogina? W jaki sposób mizoginia kontrastuje z seksizmem i dlaczego ma tendencję do utrzymywania się - lub nasilania - nawet wtedy, gdy seksistowskie role płciowe zanikają? Ta książka jest badaniem mizoginii w życiu publicznym i polityce przez filozofa moralności i pisarkę Kate Manne.
Twierdzi ona, że mizoginii nie należy rozumieć przede wszystkim w kategoriach nienawiści lub wrogości, jaką niektórzy mężczyźni odczuwają wobec wszystkich lub większości kobiet. Chodzi raczej o kontrolowanie, nadzorowanie, karanie i wygnanie "złych" kobiet, które kwestionują męską dominację. Jest to zgodne z nagradzaniem "tych dobrych" i wyróżnianiem innych kobiet, które służą jako ostrzeżenia dla tych, które są nie w porządku.
Powszechne jest również, że kobiety służą jako kozły ofiarne, są palone jako czarownice i traktowane jak pariasi. Manne analizuje niedawne i bieżące wydarzenia, takie jak zabójstwo Elliota Rodgera w Isla Vista, sprawa skazanego seryjnego gwałciciela Daniela Holtzcława, który żerował na afroamerykańskich kobietach jako policjant w Oklahoma City, diatryba Rusha Limbaugha przeciwko Sandrze Fluke oraz "mizoginiczne przemówienie" Julii Gillard, ówczesnej premier Australii, które stało się wirusowe na YouTube.
Książka pokazuje, w jaki sposób te wydarzenia, między innymi, przygotowały grunt pod wybory prezydenckie w USA w 2016 roku. Nie tylko mizoginia skierowana przeciwko Hillary Clinton była przewidywalna zarówno pod względem ilości, jak i jakości, Manne twierdzi, że można było przewidzieć, że wiele osób będzie gotowych wybaczyć i zapomnieć o historii napaści i molestowania seksualnego Donalda Trumpa.
Manne argumentuje, że jest to często pomijane i równie zgubne podbrzusze mizoginii: uniewinnianie lub okazywanie "sympatii" stosunkowo uprzywilejowanym mężczyznom, którzy dominują, grożą i uciszają kobiety.
