Ocena:
Książka Kate Manne „Down Girl” oferuje dogłębną eksplorację mizoginii, redefiniując ją jako system egzekwowania społecznego, który ma na celu utrzymanie patriarchalnych norm, a nie tylko indywidualną wrogość wobec kobiet. Książka jest bardzo czytelna, a jednocześnie gęsta, równoważąc filozoficzne argumenty z przystępnym językiem. Chociaż rzuca światło na złożone kwestie, takie jak wpływ mizoginii na życie kobiet i role społeczne, uznaje ograniczenia, szczególnie w odniesieniu do intersekcjonalności i psychologicznych aspektów mizoginii.
Zalety:Książka jest aktualna, bardzo czytelna i oferuje poważną analizę mizoginii, dzięki czemu jest dostępna dla osób bez wykształcenia filozoficznego. Argumenty Manne'a są dobrze zbadane, prowokują do myślenia i rzucają wyzwanie tradycyjnym koncepcjom mizoginii, koncentrując się na jej wymiarze społecznym i politycznym, a nie na indywidualnych motywach. Czytelnicy doceniają przejrzystość i strukturę tekstu, a także jego zdolność do rezonowania z osobistymi doświadczeniami i współczesnymi kwestiami społecznymi.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że akademicki żargon i gęsta proza sprawiają, że książka jest trudną lekturą, co prowadzi do trudności w zaangażowaniu osób mniej zaznajomionych z dyskursem filozoficznym. Pojawiają się również głosy krytyczne dotyczące długości książki i przytłaczającej liczby przypisów. Ponadto zauważono, że książka może nie odnosić się odpowiednio do intersekcjonalnych perspektyw mizoginii, pozostawiając niektóre obszary dyskusji niezbadane.
(na podstawie 147 opinii czytelników)
Down Girl: The Logic of Misogyny
Mizoginia jest gorącym tematem, ale często jest źle rozumiana. Czym dokładnie jest mizoginia? Kto zasługuje na miano mizogina? W jaki sposób mizoginia kontrastuje z seksizmem i dlaczego ma tendencję do utrzymywania się - lub nasilania - nawet wtedy, gdy seksistowskie role płciowe zanikają? Ta książka jest badaniem mizoginii w życiu publicznym i polityce przez filozofa moralności i pisarkę Kate Manne.
Twierdzi ona, że mizoginii nie należy rozumieć przede wszystkim w kategoriach nienawiści lub wrogości, jaką niektórzy mężczyźni odczuwają wobec wszystkich lub większości kobiet. Chodzi raczej o kontrolowanie, nadzorowanie, karanie i wygnanie złych kobiet, które kwestionują męską dominację. Jest to zgodne z nagradzaniem tych dobrych i wyróżnianiem innych kobiet, aby służyły jako ostrzeżenia dla tych, które są nie w porządku.
Powszechne jest również, że kobiety służą jako kozły ofiarne, są palone jako czarownice i traktowane jak pariasi. Manne analizuje niedawne i bieżące wydarzenia, takie jak zabójstwo Elliota Rodgera w Isla Vista, sprawa skazanego seryjnego gwałciciela Daniela Holtzcława, który żerował na afroamerykańskich kobietach jako policjant w Oklahoma City, diatryba Rusha Limbaugha przeciwko Sandrze Fluke oraz mizoginiczne przemówienie Julii Gillard, ówczesnej premier Australii, które stało się wirusowe na YouTube.
Książka pokazuje, w jaki sposób te wydarzenia, między innymi, przygotowały grunt pod wybory prezydenckie w USA w 2016 roku. Nie tylko mizoginia skierowana przeciwko Hillary Clinton była przewidywalna zarówno pod względem ilości, jak i jakości, Manne twierdzi, że można było przewidzieć, że wiele osób będzie gotowych wybaczyć i zapomnieć o historii napaści seksualnych i molestowania Donalda Trumpa.
Manne argumentuje, że jest to często pomijane i równie zgubne podbrzusze mizoginii: uniewinnianie lub okazywanie sympatii stosunkowo uprzywilejowanym mężczyznom, którzy dominują, grożą i uciszają kobiety. l.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)