Dlaczego Sokrates umarł: obalanie mitów

Opinie czytelników

Książka „Dlaczego Sokrates umarł” autorstwa Robina Waterfielda bada polityczne, społeczne i kulturowe konteksty otaczające proces i egzekucję Sokratesa w starożytnych Atenach, zapewniając zniuansowany obraz wydarzeń prowadzących do jego śmierci. Podczas gdy wielu czytelników docenia głębię szczegółów historycznych i wciągającą narrację, niektórzy wyrażają rozczarowanie ograniczonym skupieniem się na samym Sokratesie.

Książka jest chwalona za szeroko zakrojone badania, przejrzystą prozę i wyrafinowane badania naukowe. Czytelnicy uważają, że badanie ateńskiej polityki, historii otaczającej Sokratesa i znaczenia postaci takich jak Alcybiades jest fascynujące. Wielu docenia wciągający styl pisania, który sprawia, że złożone konteksty historyczne są przystępne i przyjemne, a także dokładne badanie przyczyn egzekucji Sokratesa.

Kilku recenzentów jest rozczarowanych naciskiem, jaki książka kładzie na ateńską politykę, a nie na samego Sokratesa, uważając, że zbytnio odbiega ona od tytułowego tematu. Niektórzy uważają, że narracja jest powtarzalna lub brakuje jej spójności. Pojawiają się również komentarze, że książka zawiera zbyt wiele szczegółów na tematy niezwiązane bezpośrednio z Sokratesem, co prowadzi do poczucia oderwania od głównego przedmiotu zainteresowania.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Why Socrates Died: Dispelling the Myths

Zawartość książki:

Proces i śmierć Sokratesa stanowią ikoniczny moment w zachodniej cywilizacji. W 399 r. p.n.e. wielki filozof stanął przed ateńską ławą przysięgłych pod poważnymi zarzutami: bezbożności i "podburzania młodzieży miejskiej". Obraz, jaki mamy - stworzony przez jego bezpośrednich naśladowców, Platona i Ksenofonta, i utrwalony w niezliczonych dziełach literatury i sztuki od tamtej pory - przedstawia szlachetnego człowieka przykładającego usta do trującego kielicha cykuty, skazanego na śmierć w przypływie szaleństwa przez starożytną demokrację ateńską, która już walczyła o własne życie. Ale ikona, obraz, nie jest rzeczywistością, a czas przekształcił tak wiele faktów w historyczną bajkę.

Świadomy tych mitów, Robin Waterfield zbadał rzeczywiste greckie źródła i przedstawia tutaj nowego Sokratesa, w którym oddziela legendę od samego człowieka. Jak opowiada Waterfield, oskarżenia o bezbożność i zepsucie młodzieży ateńskiej były już wystarczające do skazania Sokratesa na śmierć, ale oskarżyciele zarzucali mu coś więcej. Twierdzili, że Sokrates był nie tylko ateistą i guru dziwnej sekty, ale także elitarystą, który otaczał się politycznie niepożądanymi postaciami i był mentorem osób odpowiedzialnych za klęskę w wojnie peloponeskiej. Ich twierdzenia nie były pozbawione treści, ponieważ Platon i Ksenofont, jedni z najbliższych towarzyszy Sokratesa, ubóstwiali go jako uczniów, podczas gdy Alcybiades, jastrzębi i notorycznie samolubny generał, doprowadził Ateny na skraj katastrofy militarnej. W rzeczywistości, jak spostrzegawczo pokazuje Waterfield poprzez wciągającą narrację historyczną, z ateńskiej perspektywy w tych zarzutach było wiele prawdy.

Proces był po części odpowiedzią na niespokojne czasy - Ateny borykały się z katastrofalną wojną i przechodziły burzliwe zmiany społeczne - a towarzysze Sokratesa byli niestety bezpośrednimi przedstawicielami tych kłopotów. Ich słowa i czyny, rozsądnie wyselekcjonowane i umieszczone w odpowiednim kontekście, nie tylko służą przedstawieniu Sokratesa jako prawdziwej postaci historycznej, ale także stanowią dobrą soczewkę, przez którą można badać zarówno proces, jak i ogólną historię tego okresu.

Ostatecznie, badanie tych wydarzeń i głównych postaci pozwala nam w końcu zdjąć powłokę, która przez tak długi czas odmawiała nam wglądu w prawdziwego Sokratesa. Dlaczego Sokrates umarł jest pouczającym, autorytatywnym opisem nie tylko jednego z decydujących okresów cywilizacji zachodniej, ale także jednej z jej najbardziej definiujących postaci.