Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 15 głosach.
Oryginalny tytuł:
Dissimilar Similitudes: Devotional Objects in Late Medieval Europe
Zawartość książki:
Od uznanego historyka, hipnotyzujący opis tego, jak średniowieczni europejscy chrześcijanie wyobrażali sobie paradoksalną naturę świętych przedmiotów.
Między XII a XVI wiekiem europejscy chrześcijanie używali w kulcie mnóstwa przedmiotów, nie tylko modlitewników, posągów i obrazów, ale także kawałków naturalnych materiałów, takich jak kamienie i ziemia, uważanych za niosące świętość, lalek przedstawiających Jezusa i Maryję, a nawet kawałków konsekrowanego chleba i wina, uważanych za cudownie zachowane ciało i krew. Zarówno teologowie, jak i zwykli czciciele wyjaśniali, wykorzystywali, usprawiedliwiali i ostrzegali przed niektórymi z tych przedmiotów, które mogły nieść ze sobą zarówno antysemickie zarzuty, jak i chwalebną obietnicę nieba. Ich rozprzestrzenianie się i reakcja na nie stanowią kluczowe tło dla ogólnoeuropejskich ruchów, które znamy dziś jako "reformacje" (zarówno protestanckie, jak i katolickie).
W zestawie niezależnych, ale powiązanych ze sobą esejów, Caroline Bynum rozważa kilka przykładów takich świętych rzeczy, między innymi łóżeczka dla dzieciątka Jezus, nakrycia głowy średniowiecznych zakonnic i ślady stóp Chrystusa niesione do domu z Ziemi Świętej przez pielgrzymów we wzorach wyciętych do ich kształtu lub ich pomiaru w długości sznurka. Opierając się na swojej dobrze przyjętej pracy na temat historii materialności i wykraczając poza nią, Bynum przedstawia dwa argumenty, jeden merytoryczny, drugi metodologiczny. Po pierwsze, wykazuje, że same przedmioty komunikują paradoks odmiennego podobieństwa - to znaczy, że w swoich szczegółach zarówno obrazują chwałę nieba, jak i wyjaśniają, że niebo jest poza jakąkolwiek reprezentacją w ziemskich rzeczach. Po drugie, wykorzystuje temat podobieństwa i niepodobieństwa do zbadania obecnych praktyk historii porównawczej. Sugerując, że współcześni studenci religii, sztuki i kultury powinni unikać porównywania rzeczy, które tylko "wyglądają podobnie", proponuje, aby humaniści zwrócili się zamiast tego do porównywania w różnych kulturach odmiennych i być może wizualnie niepodobnych obiektów, w których zarówno czciciele, jak i teoretycy lokalizują "innego", który nadaje ich religii trwałą moc.
