Dispel Illusion

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Dispel Illusion” z powodzeniem zamyka trylogię Impossible Times wciągającą i satysfakcjonującą narracją, choć niektórzy czytelnicy uznali oś czasu i złożone wątki za nieco zagmatwane. Książka łączy w sobie wątki przyjaźni, miłości i podróży w czasie, jednocześnie zawierając elementy Dungeons & Dragons.

Czytelnicy chwalili silny rozwój postaci, wciągającą historię i zdolność książki do wiązania luźnych zakończeń z poprzednich części. Pisanie było często opisywane jako dobre lub świetne, z przyjemnymi zwrotami akcji i sprytnym podejściem do koncepcji podróży w czasie. Pozytywnie oceniano również emocjonalną głębię i więzi między postaciami.

Kilku recenzentów zauważyło, że oś czasu może być zawiła i trudna do śledzenia, szczególnie dla osób niezaznajomionych z gatunkiem. Niektórzy uważali, że zakończenie było antyklimatyczne lub powtarzalne, a niektórzy stwierdzili, że zwroty akcji były zbyt przewidywalne lub zainscenizowane. Pojawiły się też wzmianki o niejasnościach związanych z nauką, co mogło zakłócić ogólną przyjemność płynącą z gry.

(na podstawie 207 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Czasami bycie w błędzie jest właściwą odpowiedzią.

Geniusz Nicka Hayesa polega na wydobywaniu tajemnic wszechświata. To talent, który pozwolił mu wyrzeźbić ścieżki w czasie. Ale najgorsze jest to, że wie, jak skończy się jego historia. Widział to na własne oczy. A każdy mijający rok, każdy przełom, którego dokonuje, przybliża go o krok. Wypadek Mii czeka na nich oboje w 2011 roku. Jeśli tak się stanie, nie będzie miał już wyboru.

Przypadkowe odkrycie z 1992 roku ujawnia, że ten poszukiwacz prawdy okłamywał samego siebie. Ale dlaczego? To pytanie dręczy go od lat. Słomka, której się trzyma, gdy zbliża się jego długo oczekiwany los.

Podróże w czasie okazują się nie być największym problemem Nicka. Musi dowiedzieć się, jak może pozostać na swojej ścieżce, ale zmienić cel podróży. Porażka nigdy nie wchodziła w grę, podobnie jak przetrwanie. Ale Nick ma nadzieję rzucić kostką jeszcze raz. A ta nowa prawda zaczyna się od kłamstwa.