Desert Solitaire: Sezon w dziczy

Opinie czytelników

„Desert Solitaire” Edwarda Abbeya to pięknie napisany hołd dla świata przyrody, w szczególności dzikiej przyrody amerykańskiego południowego zachodu. Abbey łączy poetycką prozę z filozoficznymi rozważaniami, zapewniając czytelnikom głębokie uznanie dla piękna pustyni, ekologii i samotności, jednocześnie krytykując relacje współczesnego społeczeństwa z naturą. Książka jest zarówno wspomnieniem z czasów, gdy Abbey był strażnikiem parku, jak i potężnym wezwaniem do rozpoznania i zachowania dzikiej przyrody. Jednak jego często szorstkie poglądy na temat ludzkości i turystyki przemysłowej mogą zrazić niektórych czytelników.

⬤ Wymowny i poetycki styl
⬤ żywe opisy pustyni
⬤ mocne filozoficzne spostrzeżenia
⬤ zapewnia głębokie połączenie z naturą
⬤ inspiruje do doceniania i wspierania dzikiej przyrody
⬤ wciągająca opowieść o osobistych przygodach.

⬤ lekceważące podejście Abbeya do turystów i tych, którzy cieszą się naturą w inny sposób, może wydawać się elitarne
⬤ niektórzy mogą uznać jego polityczne tyrady i idealizm za ścierwo
⬤ struktura może być nieregularna
⬤ fragmenty mogą wydawać się przeciągnięte lub powtarzalne.

(na podstawie 823 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Desert Solitaire: A Season in the Wilderness

Zawartość książki:

"Szorstka, twarda, bojowa... pełna pasji, głęboko poetycka książka.

"Edwin Way Teale, The New York Times Book Review "To nie jest przede wszystkim książka o pustyni", pisze Edward Abbey we wstępie. "Zapisując moje wrażenia z naturalnej sceny, starałem się przede wszystkim o dokładność, ponieważ wierzę, że w prostych faktach jest rodzaj poezji, a nawet rodzaj prawdy. Ale pustynia to rozległy świat, oceaniczny świat, tak głęboki na swój sposób, złożony i różnorodny jak morze.

Język tworzy potężną, luźną sieć, za pomocą której można łowić proste fakty, podczas gdy fakty są nieskończone. Gdyby człowiek wiedział wystarczająco dużo, mógłby napisać całą książkę o jałowcu.

Nie o jałowcach w ogóle, ale o tym konkretnym jałowcu, który rośnie na półce nagiego piaskowca w pobliżu starego wejścia do Arches National Monument. Starałem się więc zrobić coś nieco innego. Ponieważ nie można przenieść pustyni do książki tak samo, jak rybak nie może wyciągnąć morza za pomocą sieci, starałem się stworzyć świat słów, w którym pustynia jest bardziej medium niż materiałem.

Celem nie była imitacja, ale ewokacja. "