Czarne słońce

Opinie czytelników

Black Sun autorstwa Edwarda Abbeya to kontemplacyjna powieść poruszająca tematy samotności, młodości i miłości przez pryzmat starszego mężczyzny, Willa, i młodszej kobiety, Sandy. Książka zestawia piękno natury z emocjonalną złożonością relacji międzyludzkich, w szczególności słodko-gorzki związek między głównymi bohaterami na tle dzikiej przyrody. Podczas gdy niektórzy recenzenci doceniają głębię i zawiłość postaci, inni krytykują portret kobiet i dialog, co prowadzi do mieszanego odbioru.

Powieść zawiera piękne i sugestywne opisy przyrody oraz liryczny styl pisania. Zapewnia przejmującą eksplorację uczuć wieku średniego i samotności, w połączeniu z narracją, która podkreśla ulotną naturę miłości i życia. Wielu czytelników docenia unikalną perspektywę Abbey i tematyczne skupienie się na seksualności i rozwoju osobistym.

Krytycy zwracają uwagę na problemy z rozwojem postaci i dialogami, sugerując, że rozmowy są nierealistyczne i świadomie liryczne. Istnieją obawy dotyczące uprzedmiotowienia kobiet w narracji i poczucie, że historia odzwierciedla przestarzałe męskie fantazje. Ponadto niektórzy czytelnicy uważają ją za mniej imponującą w porównaniu z innymi dziełami Abbey.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Sun

Zawartość książki:

Ponadczasowa powieść Edwarda Abbeya, jednego z czołowych amerykańskich obrońców środowiska naturalnego, będąca kroniką lekkomyślnego romansu w dziczy. Czarne słońce to słodko-gorzka historia miłosna z udziałem obrazoburczego strażnika leśnego i piegowatej "amerykańskiej księżniczki" o połowę młodszej od niego.

Niczym kochanek Lady Chatterley, wtajemnicza ją w rytuały seksu i surowe, sekretne harmonie swojego królestwa dzikiej przyrody. Ona z kolei budzi w nim przyjemność z miłości. Potem tajemniczo znika, pogrążając go w rozpaczy.

Black Sun to wyjątkowa powieść w repertuarze Abbey, romantyczna historia pasji samotnego mężczyzny do przyrody i kobiety, która jest jego muzą. "Jak większość szczerych powieści, Black Sun jest częściowo autobiograficzna, w większości zmyślona i całkowicie prawdziwa.

Głos, który przemawia w tej książce, to namiętny głos lasu" - pisze Abbey - "szaleństwo pożądania, radość miłości i udręka ostatecznej straty". "