Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą głębokie zrozumienie języków przez Hellera-Roazena i jego eksplorację teorii lingwistycznych, podczas gdy inni uważają, że prezentacja jest sucha i mało inspirująca.
Zalety:Heller-Roazen wykazuje się ogromną wiedzą na temat języków, dostarcza interesujących spostrzeżeń na temat zasad lingwistycznych, takich jak kant i anagramy, a także oferuje historyczną perspektywę działania poetów takich jak Villon. Analiza jest wciągająca dla osób zainteresowanych językoznawstwem strukturalnym.
Wady:Stylowi pisania może brakować przyjemności, przez co temat może wydawać się nudny dla niektórych czytelników. Istnieje rozdźwięk między pierwszym a ostatnim rozdziałem, co może dezorientować osoby niezainteresowane językoznawstwem strukturalnym. Wyciągnięte wnioski mogą wydawać się nierozwiązane i pozostawić czytelnikom wątpliwości co do intencji autora.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Dark Tongues: The Art of Rogues and Riddlers
Zawartość książki:
Eksploracja tajnych języków, poruszająca się wśród hermetycznych sztucznych języków tak różnorodnych, jak żargony przestępcze i boska mowa.
Dark Tongues stanowi ciągłą eksplorację kłopotliwego faktu, który nigdy nie otrzymał uwagi, na jaką zasługuje. Wszędzie tam, gdzie istoty ludzkie dzielą język, starają się również stworzyć z niego coś nowego: zaszyfrowany idiom, zbudowany ze znanej im gramatyki, który pozwoli im komunikować się w tajemnicy. Takie ukryte języki przybierają różne formy. Mogą być zabawne lub poważne, mogą być grami dla dzieci lub pracą dorosłych. Mogą być tak nieprzeniknione jak języki obce lub nieznacznie różnić się od idiomów, z których się wywodzą, lub ledwo zauważalne, a ich istnienie jest przedmiotem niepewnych, a nawet mało prawdopodobnych przypuszczeń.
Pierwsze odnotowane żargony pochodzą z czasów renesansu, kiedy to pisarze w całej Europie zauważyli, że nagle pojawiły się w użyciu niejasne języki. Różnorodne postacie - prawnicy, gramatycy i teologowie - potępiały te nowe formy mowy, argumentując, że są one narzędziami zbrodni, spisanymi w językach, których uczciwi ludzie nie mogli zrozumieć. Przed pojawieniem się tych nowoczesnych żargonów, sztuczne przekręcanie języków służyło jednak innemu celowi. W epokach i regionach tak różnych, jak archaiczna Grecja i Rzym oraz średniowieczna Prowansja i Skandynawia, śpiewacy i skrybowie również wymyślali nieprzejrzyste odmiany mowy. Robili to nie po to, by oszukiwać, ale by ujawnić i utrwalić boską rzecz: język bogów, którym władali tylko poeci i kapłani.
Dark Tongues porusza się wśród tych różnych sztucznych i hermetycznych języków. Od kryminalnych żargonów po święte idiomy, od pracy Saussure'a nad anagramami po teorię Jakobsona o podprogowych wzorcach w poezji, od tajemnych sztuk druidów i biblijnych kopistów po tajną procedurę, którą Tristan Tzara, założyciel Dada, wierzył, że odkrył w pieśniach i balladach Villona, Dark Tongues bada wspólne rzemiosło łotrów i szyderców, którzy grają dźwiękami i sensami przeciwko sobie.
