Ocena:
Książka autorstwa Mary Louise Roberts oferuje szczegółowy i ponury portret cierpienia doświadczanego przez żołnierzy podczas II wojny światowej, zwłaszcza na froncie zachodnim. Dzięki połączeniu źródeł pierwotnych i dokumentacji medycznej, książka ta żywo oddaje nędzę i trudności, z jakimi borykali się żołnierze piechoty, w tym kwestie takie jak stopa okopowa i obrażenia na polu bitwy.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana, zapewniając mocny i realistyczny opis doświadczeń żołnierzy. Jest opisywana jako głęboko oddziałująca i prowokująca do myślenia, z jasnym, prostym językiem, który rezonuje z czytelnikami. Wiele osób uważa ją za wiarygodną, zwłaszcza weterani, którzy łączą się z przedstawionymi wspólnymi trudnościami.
Wady:Narracja jest graficzna i może stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników ze względu na makabryczne przedstawienia wojny i cierpienia. Należy również zauważyć, że książka jest krótka, co może sprawić, że czytelnicy będą chcieli pogłębić niektóre tematy.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Sheer Misery: Soldiers in Battle in WWII
Maszerując przez okupowaną Francję w 1944 roku, amerykański żołnierz Leroy Stewart nie myślał ani o śmierci, ani o chwale: martwił się o swoją bieliznę, która była zaangażowana w nieustanne pełzanie.
Podobne skargi na fizyczny dyskomfort przenikają wspomnienia żołnierzy piechoty z europejskiego teatru, niezależnie od tego, czy byli to Brytyjczycy, Amerykanie, Niemcy czy Francuzi. Mokra, mroźna nędza bez końca - tak wyglądało życie milionów żołnierzy podczas II wojny światowej.
Sheer Misery to humanitarne i bezlitosne spojrzenie na cielesne doświadczenia żołnierzy walczących w Belgii, Francji i we Włoszech podczas ostatnich dwóch lat wojny. W okropnie niehigienicznych i często śmiertelnych warunkach linii frontu, ich ciała załamywały się, uparcie zgłaszając swoje potrzeby ciepła, odpoczynku i dobrego odżywiania. Stopy stały się zbyt spuchnięte, by maszerować, palce zbyt zmarznięte, by pociągać za spusty; żołądki skurczyły się, a biegunka poplamiła bieliznę i spodnie.
Odwracając się od relacji na temat strategii wojskowej wysokiego szczebla, które dominują w wielu kronikach II wojny światowej, uznana historyk Mary Louise Roberts opiera się na pamiętnikach i listach, aby ożywić trzewne wspomnienia, takie jak jęki "krzyczących wrogów", gryzący zapach kordytu i szokująco przyziemny widok gnijących ciał. Jak pisze Roberts: "Dla żołnierzy, którzy walczyli, wojna dotyczyła przede wszystkim ich ciał".
