Czas wolności: Negritude, dekolonizacja i przyszłość świata

Opinie czytelników

Książka ta oferuje wnikliwą eksplorację perspektyw Césaire'a i Senghora na temat potencjału imperium francuskiego dla wielorasowej i wielokulturowej federacji. Cierpi jednak z powodu słabej edycji i powtarzających się treści, tracąc koncentrację na głównych argumentach.

⬤ Zapewnia interesujący wgląd w poglądy Césaire'a i Senghora
⬤ omawia implikacje niepodległości i sposób myślenia przywódców kolonialnych
⬤ oferuje szczegółowy opis konkretnego aspektu kolonializmu.

⬤ Niewiarygodnie powtarzalny
⬤ traci koncentrację na nieistotnych punktach stycznych
⬤ pomija inne istotne konteksty historyczne, takie jak Indochiny i Algieria
⬤ ogólnie, źle zredagowany.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Freedom Time: Negritude, Decolonization, and the Future of the World

Zawartość książki:

Czas wolności ponownie rozpatruje dekolonizację z perspektywy Aime Cesaire'a (Martynika) i Leopolda Sedara Senghora (Senegal), którzy od 1945 r. promowali samostanowienie bez suwerenności państwowej.

Jako politycy, intelektualiści publiczni i poeci walczyli o przekształcenie imperialnej Francji w demokratyczną federację, z byłymi koloniami jako autonomicznymi członkami transkontynentalnej polityki. W ten sposób ożywiali przeszłe, ale niezrealizowane projekty polityczne i przewidywali niemożliwe przyszłości, działając tak, jakby już nadeszły. Odmawiając zredukowania emancypacji kolonialnej do niepodległości narodowej, postrzegali dekolonizację jako szansę na przebudowę świata, pojednanie narodów i realizację potencjału ludzkości.

Podkreślając związek między polityką a estetyką, Gary Wilder odczytuje Cesaire'a i Senghora jako pragmatycznych utopistów, usytuowanych humanistów i konkretnych kosmopolitów, których powojenne spostrzeżenia mogą oświetlić obecne debaty na temat samozarządzania, polityki postnarodowej i solidarności planetarnej. Czas wolności zachęca badaczy do dekolonizacji historii intelektualnej i globalizacji teorii krytycznej, do analizy czasowych wymiarów życia politycznego oraz do kwestionowania terytorialnych założeń współczesnej historiografii.