Czarne Płaszcze: Połykacz mieczy

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest przejściowym tomem serii Black Coat Paula Fevala, koncentrując się w szczególności na postaci Saladyna i eksploracji klas przestępczych w XIX-wiecznym Paryżu. Książka prezentuje kilka mocnych tekstów i interesujących tematów, ale cierpi z powodu słabo rozwiniętych postaci kobiecych i zbyt napuszonej narracji.

Wciągająca eksploracja klas przestępczych, szczególnie skuteczna charakterystyka antagonisty Saladyna i mocne pisanie w niektórych częściach. Książka oferuje unikalne spostrzeżenia i inną perspektywę w porównaniu z typowymi narracjami, zwłaszcza dzięki współczuciu dla zmagań niższej klasy.

Postacie kobiece są słabo rozwinięte i często postrzegane jako szyfry, co umniejsza fabule. Narracja wydaje się przesadzona i mniej przekonująca w miarę postępów, a książka może nie być samodzielna bez kontekstu serii.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Black Coats: The Sword-Swallower

Zawartość książki:

1866. Po zniknięciu ich mistrza, pułkownika Bozzo-Corony, czternaście lat wcześniej, Czarne Płaszcze są jedynie parodią dawnego siebie.

Wykorzystując sytuację, młody Saladin, nazywany „Sword-Swallower”, syn Similora, członka gangu, teraz przebiegłego markiza de Rosenthal, wkracza w pustkę i zostaje nowym Ojcem Chrzestnym. Jego ambitny plan przywrócenia niegdyś potężnego imperium przestępczego do jego niewidzialnej przestępczej chwały polega na kradzieży fortuny młodej Justine, porwanej jako dziecko i zamienionej w tancerkę na linie o imieniu Mademoiselle Saphir. Justine, w rzeczywistości córka bogatego Justina de Vibraye, jest również pożądana przez złego Duc de Chaves, śmiertelnego przeciwnika dla Sword-Swallower...

Napisany jako trzeci, ale chronologicznie ostatni w serii, The Sword-Swallower (1867) został pomyślany przez Paula Fevala jako ostatnia opowieść w kryminalnej sadze Czarnych Płaszczy. „Jest to wyjątkowe dzieło, które być może warto czytać oddzielnie, bez żadnych odniesień do jego towarzyszy” - zauważa Brian Stableford.