Cyniczne teorie: Jak aktywistyczna nauka uczyniła wszystko o rasie, płci i tożsamości - i dlaczego to szkodzi wszystkim

Opinie czytelników

Książka „Cyniczne teorie” autorstwa Jamesa Lindsaya i Helen Pluckrose krytykuje powstanie sprawiedliwości społecznej i jej podstawy w filozofii postmodernistycznej. Przedstawia szczegółowe argumenty przeciwko implikacjom teorii sprawiedliwości społecznej, podkreślając odrzucenie zasad oświecenia i potrzebę powrotu do klasycznego liberalizmu. Autorzy śledzą historyczną linię tych idei i ich wpływ na obecne społeczeństwo, środowisko akademickie i kulturę, zachęcając czytelników do zrozumienia złożoności tych ruchów.

⬤ Dokładne badania i dokumentacja teorii postmodernistycznych.
⬤ Przejrzysty i przystępny sposób pisania, który demistyfikuje złożone koncepcje.
⬤ Uczciwe traktowanie teorii postmodernistycznych bez uciekania się do argumentów typu „słomiany człowiek”.
⬤ Zachęca do krytycznego myślenia i zapewnia ramy dla zrozumienia obecnego klimatu społeczno-politycznego.
⬤ Przydatna dla nauczycieli i osób chcących zrozumieć wpływ sprawiedliwości społecznej na społeczeństwo.

⬤ Akademicki ton może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali argumenty za powtarzalne lub pozbawione życia.
⬤ Optymistyczne spojrzenie autorów na liberalizm rozwiązujący politykę tożsamości może wydawać się naiwne dla niektórych krytyków.
⬤ Brak konkretnych rozwiązań dla walki z przedstawionymi kwestiami, co prowadzi do poczucia rozpaczy wśród czytelników szukających praktycznych porad.

(na podstawie 604 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cynical Theories: How Activist Scholarship Made Everything about Race, Gender, and Identity--And Why This Harms Everybody

Zawartość książki:

Bestseller Wall Street Journal, USA Today i Publishers Weekly

"Times", "Sunday Times" i "Financial Times Book-of-the-Year Selection"

Czy słyszałeś, że język jest przemocą, a nauka jest seksistowska? Czy czytałeś, że niektórzy ludzie nie powinni ćwiczyć jogi lub gotować chińskiego jedzenia? Albo powiedziano ci, że otyłość jest zdrowa, że nie ma czegoś takiego jak płeć biologiczna lub że tylko biali ludzie mogą być rasistami? Czy jesteś zdezorientowany tymi ideami i zastanawiasz się, jak udało im się tak szybko podważyć logikę zachodniego społeczeństwa?

W tym wnikliwym i nieustraszonym tomie Helen Pluckrose i James Lindsay dokumentują ewolucję dogmatu, który kształtuje te idee, od jego grubych początków we francuskim postmodernizmie po jego udoskonalenie w aktywistycznych dziedzinach akademickich. Dziś dogmat ten można rozpoznać zarówno po jego skutkach, takich jak anulowanie kultury i stosy w mediach społecznościowych, jak i po jego założeniach, które są zbyt często przyjmowane jako aksjomat w mediach głównego nurtu: wiedza jest konstruktem społecznym; nauka i rozum są narzędziami opresji; wszystkie interakcje międzyludzkie są miejscami opresyjnej gry o władzę; a język jest niebezpieczny. Jak ostrzegają Pluckrose i Lindsay, niekontrolowane rozprzestrzenianie się tych antyoświeceniowych przekonań stanowi zagrożenie nie tylko dla liberalnej demokracji, ale także dla samej nowoczesności.

Uznając potrzebę zakwestionowania samozadowolenia tych, którzy uważają, że sprawiedliwe społeczeństwo zostało w pełni osiągnięte, Pluckrose i Lindsay wyjaśniają, w jaki sposób to często radykalne stypendium aktywistyczne wyrządza znacznie więcej szkody niż pożytku, nie tylko tym zmarginalizowanym społecznościom, które rzekomo wspiera. Szczegółowo opisują również jej niepokojąco niespójną i nieliberalną etykę. Podsumowując, tylko dzięki właściwemu zrozumieniu ewolucji tych idei, ci, którzy cenią naukę, rozum i konsekwentnie liberalną etykę, mogą skutecznie rzucić wyzwanie tej szkodliwej i autorytarnej ortodoksji - w akademii, w kulturze i poza nią.